نقش ادراك آسايش بويژه آسايش حرارتي در الگوي رفتار شهروندان در فضاهاي شهري؛ نمونه موردي: ميدان امام خميني و امام حسين شهر تهران

The Role of Comfort Perception, Especially Thermal Comfort in the Pattern of Citizen's Behavior in Urban Spaces (Case Study of Imam Khomeini Square and Imam Hussein in the City of Tehran)

آسايش در يك فضاي شهري شامل انواعي مي شود كه مهمترين بخش آن، آسايش حرارتي به جهت قابليت سنجش بهتر به عنوان تاكيد اين پژوهش قرار گرفته است. اما عامل مهمي به نام سازگاري رواني باعث مي شود افراد خود را با محيط تطبيق دهند. هدف اين مقاله بسط تفاوت احساس (بويژه حرارتي) با ادراك و نوع رفتارهاي مردم در يك فضاي شهري در مواجهه با تغييرات آب و هوايي است. روش پژوهش در ابتدا اسنادي و شامل بسط مفاهيم ادراك، آسايش و الگوي رفتاري متاثر از آب و هواست و سپس با مطالعات پيمايشي و با روش تطبيقي دو فضاي شهري تهران (ميدان امام خميني و امام حسين) در دو فصل تابستان و زمستان مورد مطالعه قرار گرفته اند. بخش آسايش عيني با كمك برداشت داده هاي تابش، باد، رطوبت و دما و شبيه سازي از طريق نرم افزار Envimet و مطالعات ادراكي نيز از طريق پرسشنامه در طيف ليكرت و با حجم جامعه 400 نفر، سنجيده شده است. همچنين داده هاي مربوط به ميزان حضور مردم از طريق آمار تماس هاي برقرار شده در شبكه هاي مخابراتي، تخمين زده شده است. سپس داده هاي آماري به كمك نرم افزار SPSS تحليل شده و الگوي مراجعه به فضاهاي مذكور در شرايط گرما و سرما و ساعات روز و همچنين نوع سازگاري فيزيكي آنان و تفاوت معني دار بين دماي احساس و ادراك شده، محاسبه شده است. در نهايت نيز جمع بندي و پيشنهادها ارائه شده اند.