مطالعه آماري توزيع فضايي محورهاي فشارش در پيرامون گسل مسبب زلزله (T) و كشش (B)، ميانه 2012 اهر-ورزقان، كوه هاي قوشاداغ، شمال غرب ايران

در اين مطالعه با استفاده از 26 سازوكار كانوني زلزله هاي گردآوري شده، الگوي توزيع فضايي محورهاي فشارش، ميانه و كشش، به صورت آماري در اطراف سيستم گسلي قوشاداغ مطالعه گرديده است. جهت گيري متوسط هريك از محورهاي فشارش، ميانه و كشش به ترتيب 318.08، 74.082 و 12.221 مي باشد. توزيع فضايي اين محورها به ترتيب توزيع خوشه اي، خطي (كمربندي) و خطي (كمربندي) است. تغيير در جهت گيري محورهاي فشارش و كشش بسيار اندك است به طوري كه محورهاي فشارش و كشش به ترتيب داراي جهت گيري NWSE و NESW هستند. گستره تغييرات ماهيت سازوكارهاي كانوني به صورت فشارشي، فشارشيامتدادلغزي و امتدادلغزي است. تغييرات ماهيت سازوكار كانوني زلزله ها و همچنين تغييرات موقعيت فضايي هريك از محورهاي فشارش، ميانه و كشش نشانگر مشاركت هردو رژيم فشارشي و امتدادلغزي در اين منطقه است كه مي تواند نشانه رژيم دگرشكلي ترافشارش در اين منطقه باشد. اين مجموعه داده ها نشان دهنده جهت گيري بيشينه تنش فشارشي افقي (SHmax) در راستاي NW-SE براي اين منطقه است. اين تحقيق نشان مي دهد، مطالعه ماهيت سازوكار كانوني زلزله ها و الگوي توزيع فضايي محورهاي فشارش، ميانه و كشش، در فهم الگوي دگرشكلي يك منطقه با اهميت است.