تأثير فعاليت‌بدني منتخب بر هماهنگي چشم و دست دانش‌آموزان نارسانويس

دانش‌آموزان نارسانويس دانش‌آموزاني هستندكه عليرغم هوش طبيعي بسيار بد مي نويسند. برخي از محققان عقيده دارند كه بدنويسي اين كودكان عمدتا به دليل عدم هماهنگي حركتي آنان است. هماهنگي طرح‌يابي بدن و اندامها در ارتباط با اشياء و رخدادهاي محيطي است و از آنجا كه يكي از مشكلات عمده در نوشتن، هماهنگي چشم و دست است، در تحقيق حاضر تاثير يك دوره فعاليت‌بدني منتخب بر هماهنگي چشم و دست كودكان نارسانويس بررسي شد. پژوهش حاضر روي 20 دانش‌آموز پسر با دامنه سني12 تا 13سال از شهرستان ميناب هرمزگان انجام شد. دانش‌آموزان از طريق نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. گروه آزمايش به مدت 12جلسه (45 دقيقه) تمرينات ورزشي با توپ و راكت را اجرا كردند. از مجموعه آزمون لينكلن _اوزرتسكي در دو نوبت پيش‌آزمون پس‌آزمون استفاده شد. داده ها با آزمون تي مستقل و من ويتني و آزمون تي همبسته و ويلكاكسون بررسي شد. نتايج نشان داد كه برنامه منتخب فعاليت‌بدني موجب پيشرفت درهماهنگي چشم دست شد (0/05≥P). همچنين گروه آزمايش از هماهنگي بهتري نسبت به گروه كنترل برخوردار شد (0/05≥P). از اين رو توصيه مي‌شود از ضربات ساده توپ و راكت در تمامي مدارس، خصوصاً مدارسي كه دانش‌آموز نارسانويس دارند استفاده شود.