عوامل اثرگذار در پياده‌سازي الگوي مشاركت عمومي- خصوصي در توسعه شهري تهران

كمبود منابع مالي و نياز شديد به ساخت و توسعه تاسيسات زيربنايي در كنار تمركز حجم وسيعي از ظرفيت‌هاي سرمايه‌اي، مالي ومديريتي در منطقه كلان شهري تهران، دولت‌ و مديريت‌ شهري را نيازمند جذب منابع مالي و ظرفيت‌هاي مديريتي و كارشناسي بخش خصوصي در ساخت پروژه‌هاي زيربنايي، بهره‌برداري از مراكز خدماتي و تفريحي و ارائه خدمت كرده است. يكي از الگوهاي جديد در تحقق اين اهداف الگوي مشاركت عمومي- خصوصي مي‌باشد كه در اغلب مناطق كلانشهري داراي تجربيات بسيار موفقي در طي سه دهه اخير بوده است، شهرداري تهران نيز از يك دهه پيش به منظور رفع نارسايي‌هاي موجود در زيرساخت‌هاي شهري، تجهيز منابع مالي، دستيابي به منابع پايدار درآمدي، جذب مشاركت مردم در مديريت فرايند پروژه‌ها و ارتقاي ارزش‌هاي كيفي زندگي، سازوكارهاي نسبتاً وسيعي را به منظور گسترش الگوي مشاركت عمومي‌‌– خصوصي در پيش گرفته است كه به نظر مي‌رسد هنوز از ظرفيت‌هاي اين الگو استفاده مطلوبي به عمل نيامده است. هدف اصلي اين تحقيق شناخت عوامل اثرگذار در پياده‌سازي الگوي مشاركت عمومي‌– خصوصي از نظر مديران پروژه‌هاي نوسازي و توسعه بافت‌هاي فرسوده شهري تهران بوده است و روش اسنادي تحليلي براي اين تحقيق استفاده شده است مولفه‌هاي مورد استفاده در فرضيه‌هاي تحقيق عبارتنداز: ايجاد مراكز داده و اطلاعات پروژه‌ها، ايجاد مديريت يكپارچه پروژه‌هاي توسعه شهري، شفافيت نظام واگذاري پروژه‌ها، ثبات شرايط و امنيت سرمايه‌گذاري، وقوف مديران پروژه‌ها به اصول و قواعد اين الگو و ايجاد سيستم‌هاي كاربردي متمركز گردآوري داده‌هاي پروژه‌ها، يافته‌هاي تحقيق با كاربست مدل تحليل شبكه نشان مي‌دهد كه به ترتيب ثبات شرايط و امنيت سرمايه‌گذاري، شفافيت نظام واگذاري پروژه‌ها، ايجاد مديريت يكپارچه پروژه‌هاي توسعه شهري و بلوغ دانش فردي مديران و اعضاي هيات مديره‌ها دراين زمينه از عوامل اصلي در توسعه و پياده‌سازي الگوي مشاركت عمومي- خصوصي در سيستم شهرداري تهران مي‌باشد.