تحليل اثرات امنيت اجتماعي در كيفيت زندگي خانوارهاي روستايي شهرستان خرمدره

امنيت يكي از مهمترين شاخص‌هاي توسعه اجتماعي است كه فقدان آن از يك سو موجبات هدر رفت منابع اقتصادي و محيطي روستائيان شده و از سوي ديگر در تنزل كيفيت زندگي روستايي مؤثر است. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثرات امنيت اجتماعي بر كيفيت زندگي خانوارهاي روستايي در ناحيه روستايي شهرستان خرمدره از استان زنجان انجام شده است. روش تحقيق توصيفي - تحليلي است. جامعه آماري 1241 خانوار روستايي است و از اين تعداد 294 خانوار از چهار روستاي رحمت آباد، الوند، باغ دره و سوكهريز (از 15 روستا) شهرستان خرمدره به صورت نمونه گيري تصادفي، مورد بررسي قرار گرفته است. جمع آوري اطلاعات بصورت كتابخانه و ميداني از طريق تهيه پرسشنامه و براي تحليل از تكنيك‌هاي T تك نمونه‌اي، مدل موريس و مدل معادلات ساختاري اموس استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد، نخست، كيفيت زندگي و امنيت اجتماعي در محدوده روستاهاي مورد بررسي در سطح نيمه مطلوب قرار دارد. سپس روستاهايي كه از امنيت اجتماعي بالاتري برخوردارند از كيفيت زندگي بالاتري نيز برخوردارند. همچنين بررسي و برآورد مقادير رگرسيون و معناداري ابعاد و شاخص‌هاي تحقيق بر مؤلفه‌هاي كيفيت زندگي نشان مي‌دهد، از بين سه مؤلفه جرم و جنايت، امنيت عمومي و اعتماد اجتماعي، هر سه بعد بر روي كيفيت زندگي تأثير مستقيم و اثرگذار دارد. در نهايت، ضعف در توجه به امنيت اجتماعي، سبب آسيب‌هاي عمده اقتصادي و اجتماعي روستايي شده و نيازمند بازنگري در سياست گذاري‌ها و توجه به مسائل اجتماعي در نواحي روستايي است.