باورهاي جامعه روستايي دربارۀ اثرات توسعۀ گردشگري روستايي (مورد مطالعه: روستاي فش، شهرستان كنگاور)

گردشگري يكي از بزرگترين و سريع ترين صنايع در حال رشد است. در كشورهاي توسعه يافته و درحال توسعه، گردشگري، ابزار قابل دوام و مناسب براي افزايش فعاليت هاي اقتصادي مناطق محلي فرض شده است. هدف اصلي اين پژوهش بررسي باورهاي جامعه روستايي درخصوص اثرات توسعۀ گردشگري روستايي در روستاي فش شهرستان كنگاور بوده است. جمعيت اين مطالعه، اهالي روستاي فش هستند (1925 نفر) كه با استفاده از نمونه گيري تصادفي سيستماتيك، 225 نفر برآورد گرديد. ابزار جمع آوري داده ها، پرسش‏نامه است كه روايي صوري آن را جمعي از متخصصان تأييد كردند و براي بررسي پايايي آن نيز آزمون راهنما اجرا شد. نتايج تحليل عاملي نشان مي‏دهد كه اثرات توسعۀ گردشگري روستايي در سه عامل فرهنگي، اقتصادي و زيست محيطي جاي گرفتند. همچنين، ميانگين باور جامعۀ روستايي نسبت به اثرات اجتماعي و اقتصادي توسعۀ گردشگري از حد مطلوب بيشتر است. يكي از پيامدهاي منفي توسعۀ گردشگري روستايي به باور جامعۀ روستايي اين است كه برخي از گردشگران باعث آسيب رساندن به محيط طبيعي شده اند كه در اين زمينه مي توان پيشنهاد نمود كه با ايجاد تيم هاي مردمي ناظر محيط زيست يا ناظر گردشگري با اين معضل مقابله نمود؛ تا به اين روش خود مردم محلي نيز در حفظ و مديريت محيط زيست منطقه مشاركت فعال داشته باشند.