مروري انتقادي بر معناشناسي«تجرّد» در مساله‏ ي تجرّد نفس

يكي از دغدغه‌هاي حكيمان الهي، شناخت حقيقت نفس و اسرار آن بوده است. از ويژگي‌هاي نفس، تجرّد آن مي‌باشد؛ زيرا اگر اين ويژگي به اثبات نرسد، برخي موضوعات مانند معاد با ترديدهايي مواجه خواهد شد. برخي از حكيمان معيارهايي متفاوت در تعريف تجرّد ارائه نمودند. اكنون اين پرسش به ذهن خطور مي‌كند كه كدام يك از تعريف‌هاي موجود، جامع افراد و مانع اغيار مي باشد؟ اين مقاله با روش توصيفيتحليلي، نخست به تعاريف مورد نظر از نفس و تجرّد آن پرداخته و در ادامه، نقدهايي دربارۀ اين تعاريف ارائه مي‌شود. با توجه به نقدهايي مانند عدم جامعيت در افراد، عدم مانعيت در اغيار و پيشرفت‌هاي علوم تجربي و شمول تعريف بر ماديّاتي كه غير قابل درك با حواس ظاهري هستند، چنين نتيجه گرفته مي شود كه تعريف‌هاي ارائه شده داراي ابهاماتي بوده و در ادامه، تعريف پيشنهادي ذكر مي‌شود.