ارزيابي نقش كتابداران در همكاري با اساتيد براي پيشگيري از سرقت ادبي

هدف: اين به پژوهش به بررسي نقش كتابداران شاغل در كتابخانه هاي مركزي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي تيپ1 كشوردرهمكاري با اساتيددرارتباط باسرقت ادبي پرداخته است. روش شناسي: روش پژوهش پيمايشي تحليلي و نوع مطالعه كاربردي است. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه استاندارد انجمن كتابداران آمريكا بود. جامعه آماري شامل كاركنان كتابدار كتابخانه‌هاي مركزي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي تيپ 1 كشور (110 نفر) مي‌باشند، روش نمونه گيري سرشماري بود. روايي پرسشنامه‌ها از روش محتوايي و صوري و پايايي آن با استفاده از آزمون آزمونآزمون مجدد با ضريب همبستگي 78/0 تاييد گرديد و روش گردآوري داده‌ها به شيوه ارسال الكترونيك و پستي بود. جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از نرم افزار اس. پي. اس. اس در دوسطح آمار توصيفي (درصد و ميانگين) و استنباطي (كاي اسكوئر) صورت گرفت. يافته‌ها: نشان داد كه اكثريت كتابداران با اساتيد همكاري‌هاي لازم را در جهت پيشگيري از سرقت ادبي نداشته و كلاس‌ها و كارگاه‌هاي آموزشي و سواد اطلاعاتي را برگزار نكرده‌اند. همچنين بين سوالات پرسيده شده از كتابدار با جنسيت و سابقه كاري و سطح تحصيلات آن‌ها رابطه وجود دارد. بحث و نتيجه گيري: دراين پژوهش مشخص گرديد كه كتابداران در حيطه آموزش و سواد اطلاعاتي فعاليت كمي داشته‌اند. بنابراين بايد كارگاه‌هاي آموزشي لازم براي آگاهي كتابداران با وظايف خود درجهت همكاري بيشتر با اساتيد، برگزار گردد، تا آنها بتوانند نقش مؤثري در پيشگيري از سرقت ادبي داشته و مانعي براي خسران جامعه علمي گردند