دگرريختي فرانهاده سنوزوييك در جنوب بلوك ايران مركزي: شواهد به دست آمده از چين خوردگي و ميدان تنش زمين ساختي در كمربند ساختاري رفسنجان

Cenozoic superposed deformation in the south of Central Iran: Implication for folding and tectonic stress field in Rafsanjan structural belt

جنوب بلوك ايران مركزي تحت تاثير چندين گامه دگرريختي شديد در زمان سنوزوييك قرار گرفته است. اين پژوهش يك مورد از دگرريختي تداخلي چين هاي فرانهاده در جنوب ايران مركزي ارائه مي نمايد و با تحليل تنش ديرينه حاصل از داده هاي لغزش گسلي، توالي دگرريختي و رژيم هاي زمين ساختي در طي كوتاه شدگي پوسته را بازسازي مي نمايد. داده هاي مستخرج از چين هاي فرانهاده نشان مي دهد،گستره جنوب رفسنجان دو رژيم زمين ساختي ترافشاري را تجربه نموده كه موقعيت عمود به محور چين ها داشته اند و سبب فرانهادگي چين ها با روندWNW-ESEبرروي چين ها با روند NE-SW شده اند. از سوي ديگر تحليل ساختاري و مطالعه داده هاي لغزش گسلي در گستره دو ميدان تنش همزمان با چين خوردگي را در سنوزوييك نشان مي دهد. اولين گامه زمين ساختي تا اوايل ميوسن، رژيم ترافشاري با روندNW مي باشد كه منجر به توسعه چين هاي با روند NEو ايجاد كوتاه شدگي عمود به گستره شده است. اين رويداد زمين ساختي احتمالا به چرخش پادساعت گرد بلوك ايران مركزي وابسته است. رويداد زمين ساختي ثانويه در اواخر ميوسن تا عهد حاضر، رژيم ترافشاري NNE-SSW مي باشد كه انقباض چين هاي با روند WNW-ESE را ايجاد نموده و سبب فرانهاد گي چين ها در گستره شده است. از نظر ژئوديناميكي، گامه زمين ساختي اخير احتمالا در ارتباط با همگرايي صفحه عربي به سمت صفحه اوراسيا مي باشد.

The South Central Iran Block has experienced polyphase intensive deformation in the Cenozoic time. Large-scale superposed folds in South Rafsanjan document the Cenozoic tectonic events within the South Central Iran Block. In this study, a case study of this deformation inferred from regional-scale Rafsanjan superposed folds in the south of Central Iran is presented to reconstruct the deformation sequence and tectonic regime during crustal shortening. These data indicate that the superposed folds, dominated by a two-stage tectonic transpression regime which experienced two phases of superposed folding, leading to the orthogonal superposition of WNW–ESE-trending folds onto NE–SW trending folds. Structural analyses and fault kinematic analyses in the Rafsanjan Structural Belt indicate a two-stage syn-folding paleo-stress field during the Cenozoic. The early phase of tectonism is characterized by late Miocene NW-SE transpression, which led to the development of NE-trending fold structures and causing the occurrence of an orogeny perpendicular shortening. This tectonic event was most likely associated with progressive anticlockwise rotation of the Central Iran Block. Subsequent tectonic event from Late Miocene until Quaternary contributed to a phase of contraction that overprinted the early NNE–SSW shortening in the interior parts of the studied area and generated a large-scale NE-convex fold belt and the typical large-scale superposed folds within the South of Central Iran Block. In terms of geodynamics, the later tectonism is likely to have been related to the NE-directed convergence between the Arabian and the Eurasian Plates.