جايگاه گفت‌وگوهاي علمي ‌بين‌المللي از منظر ديويد بوهم: مطالعه موردي نشست‌هاي علمي ‌برونو لاتور در قم

در جوامع كنوني، ارتباطات سياسي، در قالب روابط بين‌الملل بيشتر شكل مي‌گيرد مي‌دهد اما اين ارتباطات، به دليل ماهيت سوداگرايانه روابط سياسي، كمتر زمينه وفاق بين‌فرهنگي را فراهم مي‌كند؛ بنابراين، نياز جامعه جهاني به گسترش ساير عرصه‌هاي ارتباطي، به‌ويژه، ارتباطات علمي، به‌شدت احساس مي‌شود. ارتباطات علمي، زمينه‌ساز ارتباطات فرهنگي، به شيوه‌هاي مختلف است كه مهم‌ترين آن، به‌لحاظ ايجاد وفاق، گفت‌وگو ميان انديشمندان است كه با توجه به ويژگي‌هاي خاص خود، مي‌تواند يكي از پرفايده‌ترين راه‌هاي انتقال معلومات و يافته‌ها باشد.بر اساس نظريه گفت‌وگوي «ديويد بوهم» كه بر محور «ارتباط»، «خلاقيت» و «تحمل» مبتني است، انديشمندان علمي‌ و گفت‌وگوكنندگان در درجه اول، بشنوند، سپس بر پايه پارادايم‌هاي فكري-فرهنگي خويش همديگر را ادراك نمايند. در اين مقاله، با الهام از چارچوب مفهومي ‌فوق، گفت‌وگوهاي علمي ‌پروفسور «برونو لاتور»، با نمايندگان حوزوي، در شهر قم، به روش تطبيقي مورد بررسي انتقادي قرار گرفته است. نتايج نشان مي‌دهد، با وجود اين‌كه اصل برگزاري چنين نشست‌هايي قابل ستايش و داراي آثار و موفقيت‌هاي خوبي بوده است، اما به دليل عدم توفيق در اشتراك مباني، فاقد «تفاهم علمي» و با حداقل كاركرد ارزيابي مي‌شود. مقاله به‌طور ضمني ايده تقويت ارتباطات علمي ‌با ارتباطات پيشيني و پسيني را توصيه مي‌كند.