بررسي قابليت توسعه گردشگري طبيعت در شهرستان دنا با استفاده از استراتژي تصميم‌گيري AHP-OWA

در اين تحقيق ابتدا نقشه شاخص هاي گردشگري طبيعت شامل شاخص توزيع حيات وحش،  شاخص جاذبه گردشگري طبيعت، شاخص انعطاف پذيري (مقاومت) محيط ، شاخص تسهيلات زيربنايي و شاخص تنوع گردشگري طبيعت در شهرستان دنا در شمال استان كهگيلويه و بويراحمد با مساحتي بالغ بر 1577 كيلومتر مربع تهيه شده اند. سپس مناطق بالقوه توسعه اكوتوريسم با استفاده از روش ميانگين خطي وزن دار و محاسبه وزن نسبي شاخص ها از طريق فرايند تحليل سلسله مراتبي و اتخاذ استراتژي هاي تصميم گيري مختلف شامل تصميم گيري ريسك گريز، تصميم گيري ريسك پذير، تصميم گيري حداكثر جبران و ريسك مياني، تصميم گيري ريسك پايين و مقدار اندك جبران و تصميم گيري ريسك بالا و مقدار اندك جبران و اعمال وزن هاي ترتيبي، شناسايي و اولويت بندي شده اند. تفاوت در مساحت اختصاص يافته به كلاس هاي مختلف گردشگري طبيعت نشان دهنده نقش استراتژي هاي تصميم گيري مختلف در تعيين قابليت و اختصاص درجات شايستگي متفاوت به يك منطقه براي توسعه گردشگري است. مي توان محدوده بي نهايتي از راه حل هاي ممكن تعريف نمود كه از نظر ريسك پذيري در يك انتهايش روش تركيب بولي OR (وجود حداقل يك شاخص براي مطلوبيت گردشگري طبيعت) و در انتهاي ديگرش منطق بولي AND قرار دارد كه براي مطلوبيت يك منطقه براي گردشگري طبيعت بايد تمام معيارها برقرار باشند. از نظر جبران پذيري، ممكن است كه موقعيتي از نظر يك معيار نامطلوب باشد اما از نظر معيارهاي ديگر ارزش فوق العاده اي داشته باشد. بنابراين جبران پذيري نيز در دامنه اي از عدم  جبران تا جبران حداكثر شاخص ها قرار دارد.