نقش شدت تمرين استقامتي بر ميزان بيان پروتئين ليپاز حساس به هورمون (HSL) در عضله نعلي موش هاي صحرايي نر ويستار ديابتي شده با استرپتوزوسين

THE ROLE OF ENDURANCE TRAINING INTENSITY ON THE PROTEIN EXPRESSION OF HSL IN THE SOLEUS MUSCLE OF STREPTOZOCIN-DIABETIC MALE WISTAR RATS

پيش زمينه و هدف افزايش چربي هاي درون عضلاني باعث توسعه بيماري هاي متابوليكي ازجمله ديابت نوع 2 مي شود. تمرين استقامتي با تاثير بر پروتئين ليپوليتيك HSL (ليپاز حساس به هورمون) مي تواند جنبه درماني نيز داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسي نقش شدت تمرين استقامتي بر سطح انسولين پلاسما، گلوكزخون ناشتا و بيان پروتئين HSL در عضله نعلي موش هاي صحرايي نر ويستار ديابتي نوع 2 است. مواد و روش كار تعداد 40 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار با سن 11-9 هفته و ميانگين وزني 24 ±230 گرم به صورت تصادفي در پنج گروه هشت تايي (كنترل سالم، كنترل ديابتي، ديابتي+تمرين با شدت پايين، ديابتي+تمرين با شدت متوسط، ديابتي+تمرين با شدت زياد) قرار گرفتند. القاي ديابت با تزريق تك مرحله اي STZ با دوز 60mg/kg و نيكوتين آميد با دوز 90 mg/kg داخل صفاقي انجام شد. برنامه تمريني استقامتي به مدت شامل 8 هفته (5 جلسه در هفته) بودانجام شد. سرعت تردميل به عنوان شاخصي از شدت تمرين در گروه ها به ترتيب 8-5، 17-14 و 25-22 متربردقيقه بود. ميزان انسولين و گلوكز پلاسما به روش الايزا و بيان پروتئين HSL به روش وسترن بلاتينگ اندازه گيري شد. از آزمون آماري آناليز واريانس يك طرفه و تست تعقيبي توكي جهت تعيين معني داري استفاده شد. يافته ها ميزان انسولين پلاسما در گروه تمريني با شدت بالا و گلوكزخون ناشتا در گروه تمريني با شدت متوسط نسبت به گروه كنترل ديابتي كاهش معني دار داشت (P<0.05).. همچنين ميزان بيان پروتئين HSL در گروه تمريني با شدت بالا نسبت به گروه كنترل ديابتي افزايش معني دار پيدا كرد (P<0.05) بحث و نتيجه گيري بر اساس نتايج اين تحقيق، تمرين استقامتي شديد، اثر بيشتري بركاهش سطح انسولين پلاسما و همچنين افزايش بيان پروتئين HSL در عضله نعلي دارد، اما جهت كنترل گلوكزخون و وزن بدن، تمرينات هوازي با شدت متوسط مناسب تر به نظر مي رسد.

Background & Aims: Increase in intramuscular fat contribute to the development of metabolic diseases, including type 2 diabetes. Endurance training with an effect on the lipolytic protein hormone-sensitive lipase (HSL) can also have a therapeutic aspect. The purpose of this study was to investigate the role of endurance training intensity on plasma insulin, fasting blood glucose, and HSL protein expression in Soleus muscle of type 2 diabetic male Wistar rats. Materials & Methods: 40 male Wistar rats aged 9-11 weeks and with an average weight of 230±24 (gr) were randomly divided into five groups(healthy control, diabetic control, diabetic+low intensity exercise, diabetic+moderate intensity training, diabetic+Extreme Exercise). Diabetes was induced by single-dose injection of 60 mg/kg STZ and 90 mg/kg nicotine amide intraperitoneally. The endurance training program was conducted for 8 weeks (5 sessions per week). The treadmill speed as an indicator of the intensity of training in the groups was 5-8, 14-17and 22-25 m/min. Plasma insulin and glucose levels were measured by ELISA and HSL protein expression by western blotting method. One-way ANOVA and Tukey's post hoc test were used to determine the significance. Results: Plasma insulin level in the high-intensity training group and fasting blood glucose in the moderate-intensity group decreased significantly compared to the diabetic control group(P<0.05). Also, HSL protein expression increased in the high-intensity training group compared to the diabetic control group (P<0.05). Conclusion: Based on the results of this study, extreme endurance training seem to have a greater effect on plasma insulin levels and also increases the expression of HSL protein in Soleus muscle, but moderate training is better for controlling glucose and body weight in diabetic groups.