رابطه ي رهبري اصيل و هوش اخلاقي پرستاران بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي كرمان

زمينه و هدف: با توجه به اهميت روزافزون اخلاق در ارايه مراقبت پرستاري و نقش هوش اخلاقي پرستاران در كيفيت مراقبت، اين مطالعه‌ به انجام رسيد و نقش رهبري اصيل در ارتقاي هوش اخلاقي پرستاران بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي كرمان بررسي گرديد. روش بررسي: اين پژوهش به روش تركيبي انجام شد و در آن پس از تبيين مدل هوش اخلاقي پرستاران به روش كيفي، رابطه‌ي رهبري اصيل با هوش اخلاقي پرستاران به روش كمي آزموده شد. براي بررسي رهبري اصيل از پرسش‌نامه‌ي استاندارد رهبري اصيل Walumbwa و همكاران(2008) با پايايي(0/917) و براي هوش اخلاقي از پرسش‌نامه‌ي محقق ساخت با روايي كلي(%81) و پايايي(0/961) استفاد گرديد. جامعه‌ي آماري پژوهش را 400 نفر از پرستاران بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي كرمان كه به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي انتخاب شده بودند، تشكيل مي‌دادند. در بررسي فرضيه‌هاي پژوهش از نرم افزارهاي SPSS و Amos 24 و روش‌هاي آماري تحليل عاملي اكتشافي و تاييدي و مدل سازي معادلات ساختاري استفاده گرديد. يافته ها: نتايج حاكي از رابطه‌ي مثبت و معني‌دار رهبري اصيل با هوش اخلاقي پرستاران(0/575) بود. به‌علاوه تمامي مولفه‌هاي رهبري اصيل؛ خودآگاهي(0/322)، ديدگاه اخلاق دروني(0/360)، شفافيت رابطه(0/408) و پردازش متوازن اطلاعات(0/394) نيز رابطه‌ي مثبت و معني‌داري را با هوش اخلاقي نشان دادند. نتيجه گيري: به‌كارگيري استراتژي‌هاي مناسب براي افزايش هوش اخلاقي پرستاران در راستاي ارتقا و بهبود كيفيت خدمات پرستاري مي‌تواند تأثير مثبتي در روند بهبود بيماران بستري در بيمارستان داشته باشد. رهبري اصيل در سيستم پرستاري بيمارستان‌ها، يكي از مناسب‌ترين شيوه‌ها جهت افزايش و توسعه‌ي هوش اخلاقي پرستاران مي‌باشد.