ارتباط كمال‌گرايي و خودشفقتي در تكواندوكاران نخبه

هدف پژوهش حاضر بررسي ارتباط كمال‌گرايي و خودشفقتي در تكواندوكاران نخبه بود. در اين پژوهش يك طرح همبستگي مقطعي استفاده شد و جامعۀ آماري آن تمامي تكواندوكار نخبه حاضر در تيم ملي و مسابقات ليگ برتر بودند. 160 تكواندوكار (80 مرد و 80 زن) به‍صورت نمونه‌گيري هدفمند بررسي شدند و مقياس‍هاي كمال‍گرايي و خودشفقتي را تكميل نمودند. داده‌ها از طريق آزمون‌هاي آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه به‍روش هم‌زمان و آنوا تحليل شد. نتايج نشان داد به‍طور معناداري تلاش‍هاي كمال‍گرايانه (كمال گرايي مثبت) با خودشفقتي همبستگي مستقيم دارد. درحالي‌كه نگراني هاي كمال‍گرايانه (كمال‌گرايي منفي) با خودشفقتي همبستگي معكوس دارد و اين ابعاد مي‌توانند تغييرات خودشفقتي را تبيين ‎كنند. به‌علاوه، تحليل داده‌ها نشان داد در مقايسه با گروه زنان، تكواندوكاران مرد كمال‌گرايي مثبت‌تري دارند و به ميزان بيشتري از راهبردهاي خودشفقتي استفاده مي‌كنند. بر اساس يافته‌هاي پژوهش حاضر بهنظر مي‌رسد، ويژگي كمال‌گرايي نقش مؤثري در خودشفقتي تكواندوكاراننخبه ايفأ مي‌كند و تقويت راهبردهاي خودشفقت‍ورزي مي‌تواند براي پي‌ريزي مداخلات جهت تعديل اثرات منفي و تسهيل اثرات مثبت آن مورد توجه قرار گيرد.