تأثير برنامه آموزشي حمايتي خانواده محور بر تعارض كار خانواده پرستاران زن شهر زابل در سال 1396

مقدمه: تعارض كارخانواده تعارض بين نقشي محسوب مي‌شود. كه يكي از عواملي كه در بروز آن نقش دارد عدم حمايت اعضاي خانواده و تقسيم كار سنتي است. هدف از اين مطالعه، تعيين تأثير برنامه آموزشي حمايتي خانواده محور بر تعارض كار خانواده پرستاران زن شهر زابل مي‌باشد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي است. نمونه آماري پژوهش، 50 زوج بودند كه از ميان پرستاران زن شاغل در دو بيمارستان شهر زابل در سال 1396 به روش نمونه‌گيري چند مرحله‌اي انتخاب شدند و در دو گروه آزمون و كنترل (25 زوج براي هر گروه) قرار گرفتند. پس از تكميل پرسشنامه تعارض كارخانواده كارلسون و اتمام دوره 8 جلسه‌اي (هر 3 روز يك و نيم ساعت به مدت يك ماه) آموزش مديريت خانواده در گروه آزمايش، مجدداً پرسشنامه‌ها در هر دو گروه اجرا شد و داده‌ها با استفاده از آزمون t دو نمونه‌اي مستقل و MannWithney U مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: بين نمره تعارض كارخانواده قبل از مداخله در گروه آزمون (63.36) و كنترل (61.40)  تفاوت معني‌دار وجود نداشت (0.383p=). ولي بعد از مداخله در گروه آزمون (56.31) به‌طور معني‌دار كمتر بود (0.005p=). نتيجه‌ گيري: به نظر مي‌رسد آموزش مديريت نقش‌هاي خانواده مي‌تواند باعث كاهش تعارض كار خانواده گردد. بنابراين، اين مداخله به‌عنوان برنامه‌اي مؤثر در جهت كاهش تعارض كار خانواده زوجين توصيه مي‌گردد.