نقدي بر ماده 137 قانون مجازات اسلامي در باب تكرار جرم

اين تحقيق كه با روش توصيفي و تحليلي انجام شده به اين مسئله مي‌پردازد كه به‌رغم آنكه قانون مجازات اسلامي مصوب 1392 داراي تغييرات و نوآوري‌هاي بسياري مي‌باشد ليكن نمي‌توان ايراداتي را كه بر برخي مواد آن وجود دارد، ناديده گرفت. يكي از اين مواد، ماده 137 قانون مزبور در باب تكرار جرم در جرايم تعزيري مي‌باشد. شايد در بدو امر چنين ايرادي موردِتوجه قرار نگيرد اما با ﺗﺄمل و دقت نظر در آن و رجوع به ماده 25 كه مبناي ايراد وارده بر ماده 137 باشد مي‌توان بيان داشت كه عدم‌ِرفع اين ايراد درعمل مي‌تواند موجب سرگرداني و تشتت آراء گردد. آنچه نگارندگان در اين مقاله به‌دنبال آن هستند بررسي مجازات‌هاي تعزيري مشمول محروميت از حقوق اجتماعي محكوم است كه چنانچه شخصي از تاريخ قطعيت حكم تا حصول اعاده حيثيت يا شمول مرور زمانِ اجراي مجازات، مرتكب جرم گردد، مشمول قواعد تكرار جرم مي‌گردد.