تأثير ورزش هاي كششي بر شدت علايم سندرم پاهاي بي‌قرار در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

زمينه و هدف: سندرم پاي بي قرار نوعي اختلال حركتي خواب است كه به وفور در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس مشاهده مي شود. مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير ورزش هاي كششي بر شدت علايم سندرم پاهاي بي قرار در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس انجام يافته است. روش بررسي: اين مطالعه نيمه تجربي داراي گروه شاهد (IRCT2016041627427N1)، در زمستان 1394 در انجمن ام اس كرمانشاه در مورد 60 بيمار مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس (30 نفر در گروه مداخله و 30 نفر در گروه شاهد) انجام يافته است. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه جمعيت شناختي ، علايم سندرم پاهاي بي قرار و شدت آن و برگه ثبت انجام ورزش استفاده شد. به گروه مداخله نحوه صحيح انجام ورزش ها ي موردنظر در طي 4 جلسه نيم ساعته آموزش داده شد. شدت علايم سندرم پاهاي بي قرار قبل از مداخله، پايان هفته چهارم و هشتم سنجيده شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي در نرم افزار SPSS نسخه 20 انجام يافت. يافته ها: ميانگين نمره شدت سندرم پاهاي بي قرار قبل از مداخله در گروه آزمون 12/8±08/19 و در گروه شاهد 24/5±42/17 بود (569/0=p) كه يك ماه پس از مداخله، اين نمره در گروه آزمون به 24/5±70/9 و در گروه شاهد به 31/5±61/17 (002/0=p) و 2 ماه بعد از مداخله در گروه آزمون به 08/4±08/7 و در گروه شاهد به 52/5±92/17 تغيير يافت (p 0/001). نتيجه گيري: انجام ورزش هاي كششي مي تواند موجب بهبود شدت علايم سندرم پاهاي بي قرار در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس شود. بنابراين ارايه برنامه هاي ورزش كششي براي اين گروه از بيماران توصيه مي شود.