بررسي الگوي پيچان رودي رودخانه ي آجي چاي با استفاده از شاخص هاي زاويه ي مركزي و ضريب خميدگي (محدوده ي بين بخشايش تا خواجه)

رودخانه ها از سرچشمه تا حوضه هاي انتهايي بسترهاي متفاوتي را تجربه مي كنند كه بالتّبع در هر كدام از اين شرايط و مناطق، رفتاري كاملا متفاوت را به نمايش مي گذارند و در نتيجه الگوهاي متفاوتي را به خود مي گيرند. محدوده مورد بررسي اين پژوهش، بخشي از رودخانه آجي چاي در محدوده ي بخشايش تا خواجه به طول تقريبي 50 كيلومتر است. در مسير رودخانه ي آجي چاي نيز مانند همه رودخانه ها بدون برنامه ريزي و در نظر گرفتن پيامدهاي ناشي از تغيير مسير رودخانه در حريم آن كاربري هاي زيادي از جمله ساخت و سازها، انواع كشت و غيره صورت مي گيرد كه در پي تغيير بستر رودخانه تحت تأثير عوامل مختلف پيامدهاي سنگين و زيانباري به بار مي آورد هدف اين تحقيق بررسي كمّي خصوصيات و الگوي پيچان هاي مسير مورد مطالعه مي باشد، جهت رسيدن به اين هدف و تعيين الگوي رودخانه از شاخص هاي مورفومتري ضريب خميدگي و زاويه مركزي به عنوان روش مورد بررسي و نقشه هاي توپوگرافي با مقياس 50000/1 خواجه و بخشايش و نقشه ي زمين شناسي به مقياس 100000/1 خواجه و تصاوير ماهواره اي لندست 8 و نرم افزار Arc GIS ، به عنوان مواد و ابزار تحقيق استفاده شده است. نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه ميانگين كل زاويه ي مركزي در سه بازه 1/126 درجه مي باشد كه طبق نظريه ي كورنايس در رده 158 85 قرار مي گيرد كه شماي رودخانه در اين رده پيچان رود توسعه يافته مي باشد. ميانگين ضريب خميدگي در سه بازه ي مورد بررسي نيز 25/1 مي باشد كه بر اساس جدول لئوپولد و ولمن در رده 2 25/1 قرار مي گيرد كه اين رده از لحاظ ضريب خميدگي الگوي پيچان رودي به خود مي گيرد، بنابراين با توجه به اينكه رودخانه مورد بررسي در مسير داراي شيب تقريباً يكنواخت و هموار قرار گرفته است عامل توپوگرافي به ويژه شيب، عامل اصلي گسترش الگوي پيچان رودي مي باشد.