مقايسه تجمع برخي فلزات سنگين (جيوه، مس و روي) در بافت كبد و عضله ماهي كپور پرورشي و كپور دريايي (Cypinus carpio)

فلزات سنگين جزو آلاينده‌هاي غيرقابل تجزيه مي‌باشند كه بر موجودات زنده آب‌ها از جمله ماهي‌ها اثـر مي‌گذارند. در اين مطالعه به بررسي غلظت سه فلز سنگين جيوه، مس و روي در بافت عضله و كبد ماهي كپور وحشي (Cypinus carpio) درياي خزر و كپور پرورشي (مزرعه‌اي در اطراف شهر اروميه با منبع آب چاه) بترتيب به عنوان نمونه‌هاي دريايي و پرورشي و برآورد ميزان خطر پرداخته شد. در اين تحقيق 20 نمونه ماهي كپور معمولي از اين منابع تهيه گرديد. فلزات سنگين با استفاده از دستگاه جذب اتمي مجهز به سيستم شعله اندازه‌گيري گرديدند. نتايج نشان داد حداكثر ميانگين ميزان اين فلزات در ماهي كپور، مربوط به فلزات روي و مس در ماهي كپور دريايي بترتيب 7.52 ± 78.29 و 2.46 ± 6.24، و در كپور پرورشي بترتيب 21.5 ± 134.31و 7.9 ± 22.8 ميلي‌گرم بر كيلوگرم وزن خشك بوده است و ميزان فلز سمي و غير ضروري جيوه در كپور پرورشي و دريايي به ترتيب 0.33 ± 1.48 و 0.13 ± 0.54 ميلي‌گرم بر كيلوگرم وزن خشك بوده است. بين مقادير فلزات اندازه گيري شده در دو بافت عضله و كبد اختلاف معني‌داري مشاهده نشد (0.05 P). ميزان فلزات سنگين با شاخص‌هاي زيست‌سنجي (سن، طول و وزن) ماهي كپور در هر دو محل نمونه‌برداري ارتباط معني‌داري مشاهده نشد (0.05 P). علاوه بر اين، جنسيت ماهي كپور با تجمع دو فلز روي و جيوه ارتباط معني‌داري داشته (0.05 P) در حالي‌كه با تمركز مس ارتباط معني‌دار نداشت (0.05 P). مقايسه اين فلزات با حد مجاز استانداردهاي جهاني نشان داد كه مقدار روي در كپور پرورشي از حد مجاز تمامي استانداردهاي ذكر شده بالاتر است.