بررسي ارتباط بين سطح سرمي ويتامين D و ديابت بارداري در مادران باردار

مقدمه: ديابت بارداري، از اختلالات مهم زنان در سن بارداري بالاي 24 هفته مي‌باشد. شناخت عوامل مرتبط با آن مي‌تواند نقش مهمي در بهبود شرايط زنان باردار ايفا كند، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط بين سطح سرمي ويتامين D و ديابت بارداري در مراجعين به بيمارستان امام حسين (ع) تهران انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه مقطعي در سال 1395 بر روي 164 زن باردار مراجعه‌كننده به بيمارستان امام حسين (ع) تهران انجام شد. از بيماران تست‌هاي غربالگري ديابت بارداري با استفاده از چالش گلوكز خوراكي 50 گرم و سپس تست تحمل قند 3 ساعته انجام شد. افراد داراي معيارهاي ديابت بارداري در گروه مورد و افراد فاقد اين معيارها، در گروه شاهد قرار گرفتند. سپس نمونه خون جهت تعيين سطح سرمي ويتامين D اخذ و ميزان آن بين دو گروه مورد و شاهد مقايسه شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 21) و آزمون‌هاي كاي اسكوئر و تي مستقل انجام شد. ميزان p كمتر از 05/0 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين سطح سرمي ويتامين D در گروه مورد 3/13±2/24 و در گروه شاهد 19±4/29 بود كه بر اساس نتايج آزمون تي مستقل، اختلاف آماري معناداري بين دو گروه وجود داشت (042/0=p). همچنين بر اساس منحني ROC،مقدار ويتامين D با نقطه برش 20، داراي حساسيت 53% و ويژگي 45% بود. بر اساس نتايج اين مطالعه، زنان باردار دچار كمبود ويتامين D تا 2 برابر بيشتر در معرض خطر ابتلاء به ديابت بارداري هستند. نتيجه‌گيري:سطح سرمي پايين ويتامين D يك عامل خطر مستقل براي ابتلاء به ديابت بارداري محسوب مي‌شود.