بررسي نقش سفتي پا در پيش‌بيني وقوع سندرم استرس داخلي درشت ني در افراد فعال: يك پژوهش آينده‌نگر

مقدمه: سندرم استرس داخلي درشت ني (Medial tibial stress syndrome يا MTSS) يا Shin splints، يكي از شايع‌ترين آسيب‌هاي ناشي از پركاري در افراد فعال به شمار مي‌رود كه عوامل خطرزاي آن ناشناخته مانده است. از طرف ديگر، سفتي پا يكي از متغيرهاي مكانيكي تغييرپذير مي‌باشد كه ممكن است با آسيب ناشي از پركاري مرتبط باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي نقش سفتي پا در پيش‌بيني MTSS بود. مواد و روش‌ها: 80 نفر از دانشجويان رشته تربيت بدني (50 زن و 30 مرد) به شيوه در دسترس انتخاب شدند و سفتي هر دو پاي آن‌ها قبل از شروع جلسات تمريني اندازه‌گيري گرديد. در طي جلسات، افراد آسيب ديده توسط پزشك ارتوپد معاينه شدند و نوع آسيب آن‌ها ثبت گرديد. در انتهاي جلسات تمريني، افراد در دو گروه آسيب ديده و سالم قرار گرفتند. از آزمون Independent t جهت مقايسه سفتي پاي افراد آسيب ديده و سالم و از آزمون Logistic regression براي بررسي نقش سفتي پا در پيش‌بيني وقوع اين سندرم استفاده شد. يافته‌ها: تفاوت معني‌داري بين ميانگين سفتي پا در دو گروه آسيب ديده و سالم وجود داشت (0.001 = P). نتايج آناليز Logistic regression نشان داد كه مقدار سفتي پاي قبل از آسيب در افراد آسيب ديده به ميزان قابل توجهي از گروه سالم بيشتر بود. بنابراين، سفتي پا عامل خطرزايي در بروز اين سندرم مي‌باشد. نتيجه‌گيري: ميزان سفتي پا وقوع MTSS را پيش‌بيني مي‌نمايد؛ به گونه‌اي كه بالا بودن ميزان سفتي پا ممكن است احتمال وقوع آسيب‌هاي ناشي از استفاده بيش از حد را افزايش دهد. پژوهش حاضر مي‌تواند اطلاعات مهمي در زمينه مديريت بروز آسيب و درمان آن در اختيار مربيان و پزشكان تيم قرار دهد.