عنوان مقاله :
اثر بخشي بازي درماني بر اختلالات نوشتن در كودكان مبتلا به اختلال نارسائي توجه / بيش فعالي
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of Mindful Parenting Training on Improvement of Experiential Avoidance, Self-Compassion and Mindfulness in Stressed Mothers with Preschooler Child
پديد آورندگان :
مهرابي، ريحانه دانشگاه آزاد اسلامي واحد شيراز , اسلامي، فاطمه دانشگاه علوم پزشكي زاهدان , خاتون تيمورزاده، سارا مركز تحقيقات روانپزشكي و علوم رفتاري - دانشگاه علوم پزشكي مشهد , گلزاري، افسانه دانشگاه آزاد سيرجان
كليدواژه :
بازي درماني , اختلالات نوشتاري , نقص توجه/بيش فعالي
چكيده فارسي :
مقدمه : مطالعه حاضر با هدف تعيين اثربخشي بازي درماني بر اختلالات نوشتاري كودكان مبتلا به اختلال نارسايي توجه/بيش فعالي انجام شد.
روش كار:روش پژوهش حاضر آزمايشي با استفاده از طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانش آموزان پسر مقطع ابتدائي ناحيه 2 مشهد در سال تحصيلي(1394-95) بودند. نمونه اي شامل 30 نفر از دانش آموزان پسر پايه سوم ابتدايي مبتلا به اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي از مدارس ابتدائي مشهد انتخاب و به صورت تصادفي در دوگروه (15 نفر گروه آزمايش و15نفر گروه كنترل ) جايگزين شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات شامل فرم ويژه والدين پرسشنامه علائم مرضي كودكان (CSI-4) ، و آزمون اختلال نوشتن فلاح چاي بود. گروه آزمايش به مدت 10 جلسه ( 40دقيقه ،2بار در هفته و به مدت 2 ماه) تحت مداخله قرار گرفت و گروه كنترل هيچ مداخلهاي را دريافت نكرد. سپس مجددا از هر دو گروه آزمون اختلال نوشتاري به عمل آمد.
يافته ها: نتايج حاصل از روش تحليل كوواريانس نشان داد كه بازي درماني بر بهبود املاء نويسي، بهبود دستخط و بهبود تركيب نوشتاركودكان مبتلا به اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي موثر است.
نتيجه گيري: با توجه به يا فته هاي پژوهش مي توان نتيجه گرفت بازي درماني از طريق بهبود توجه و كاركرد هاي شناختي ديگر موجب اصلاح خطاي املاء مي شود. همچنين تببين ديگر يافته بدست آمده اين است كه بازي درماني از طريق كاهش علايم بيش فعالي/ نقص توجه باعث بهبود خطاي املا نويسي شده است
چكيده لاتين :
Introduction: The purpose of this study was investigating the effectiveness
of mindful parenting training on improvement of experiential avoidance,
self-compassion and mindfulness in stressed mothers with preschooler child.
Methods: The design of the present study is experimental with pre-test,
post-test and follow-up with sham group. Participants of 40 mothers with
preschool children who were randomly divided into experimental and sham
groups. The experimental group received 8 sessions of 2-hour mindful
parenting educational intervention and the sham group received 8 sessions
of 2-hour English language training. For measuring experiential avoidance,
self-compassion, mindfulness, in order Acceptance, Action Questionnaire-II
(AAQ-II), Self-Compassion Scale- short form (SCS-SF), and Mindful
Attention Awareness Scale (MAAS) were used. Questionnaires were used in
3 phases including pre-test, post-test and two month-follow-up. Statistical
analysis of data based on repeated measures analysis of variance and
covariance
Results: The findings showed that the mean scores on the experimental
avoidance, self-compassion and mindfulness variables in the experimental
group at the post-test and follow-up phase were significantlyhigher than the
intervention group(p <0.01).
Conclusion: The results of this study indicate that mindful parenting
training is effective on improving the experience avoidance and promoting
self-compassion and mindfulness of mothers with preschool children
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد
