اثربخشي آموزش خودمراقبتي رواني بر سلامت روان و سازگاري اجتماعي دانش‌آموزان

The Effectiveness of Mental Self-Care Training on Mental Health and Social Adjustment of Students

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش خودمراقبتي رواني بر سلامت روان و سازگاري اجتماعي دانش­ آموزان انجام شد. روش كار: روش پژوهش نيمه تجربي و طرح تحقيق پيش آزمون-پس آزمون با گروه تجربي و كنترل بود. جامعه­ آماري دانش ­آموزان مراجعه كننده به مشاوره مدرسه شهرستان اراك بودند كه براساس معيارهاي ورود و خروج 40 نفر از آنها انتخاب و به صورت تصادفي ساده به دو گروه تقسيم شدند. براي جمع­ آوري اطلاعات از مقياس افسردگي، اضطراب و استرس لاويبوند و لاويبوند (1995) و مفياس سازگاري اجتماعي سينها و سينگ (1993) استفاده شد. دوره آموزش خودمراقبتي رواني 10 جلسه 2 ساعته بود. روش تحليل داده­ ها با استفاده از تحليل كواريانس چند متغيره انجام شد. نتايج: نتايج تحليل كواريانس بين دو گروه بر روي نمرات تعديل شده متغير سازگاري اجتماعي نشان داد كه 42%از تغييرات سازگاري اجتماعي، 39 درصد از تغييرات افسردگي، 26%از تغييرات اضطراب و 43 درصد از تغييرات استرس توسط متغير مستقل (آموزش خودمراقبتي رواني) تبيين مي­شود. يعني آموزش خودمراقبتي رواني، بر افسردگي، اضطراب، استرس و سازگاري اجتماعي در دانش­آموزان اثربخش بوده است (0/05> P). نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش مي­توان گفت كه آموزش خودمراقبتي رواني كه به دانش ­آموزان ارايه شده است، باعث كاهش افسردگي، اضطراب و استرس و افزايش سازگاري اجتماعي شود. لذا به مديران آموزشي، و تمام مراكزي كه با دانش ­آموزان سروكاردارند پيشنهاد مي ­شود از آموزش خودمراقبتي رواني جهت افزايش سلامت رواني و بهبود سازگاري اجتماعي دانش ­آموزان استفاده گردد.

Introduction: Many studies have shown that the organization of mental health services in schools is a fundamental strategy for improving the health of students and ultimately the whole community. So, the purpose of this study was to investigate the effectiveness of mental self-care Trainingon mental health and social adjustment of students. Methods: This was a quasi-experimental study with pre-test and post-test design with experimental and control groups. The statistical population consisted of 40 students of Arak school counseling who were selected based on inclusion and exclusion criteria and were randomly divided into two groups. Data were collected using the Levibond and Levibond (1995) Depression, Anxiety and Stress Scale, and the Sinha & Singh (1993) social adjustment scale. The self-care training course was 10 sessions 2-hour. Data were analyzed using multivariate analysis of covariance test. Results: The results of analysis of covariance between two groups on adjusted scores of social adjustment variable showed that 42% of social adjustment changes, 39% of depression changes, 26% of anxiety changes and 43% of stress changes by independent variable (self-care training). Explained. That is, mental self-care training was effective on depression, anxiety, stress and social adjustment in students (P <0.05). Conclusion: According to the results of the present study, it can be said that self-care education provided to students will reduce depression, anxiety and stress and increase social adjustment. Therefore, educational administrators, and all centers dealing with students, are recommended to use mental self-care education to enhance mental health and improve students' social adjustment.