فرآيند ارزيابي كنار آمدن نسبت به سرطان پوست در كشاورزان مناطق روستايي شهرستان چالدران

زمينه و هدف: سرطان پوست در زمره شايع ترين سرطان ها در ايران و جهان مي باشد و بر ميزان بروز آن روز به روز افزوده مي شود. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسي وضعيت ارزيابي كنار آمدن نسبت به سرطان پوست در كشاورزان شهرستان چالدران در سال 1394 انجام شده است. مواد و روشها: مطالعه حاضر به صورت توصيفي تحليلي در 238 نفر از كشاورزان مناطق روستايي كه به روش نمونه گيري تصادفي چندمرحله اي انتخاب شده بودند، اجرا گرديده است. براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه روايي و پايايي شده در مطالعه تزوال و همكاران(21) استفاده گرديده است. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از نرم افزار spss نسخه 21 و آزمون هاي آماري توصيفي و تحليلي استفاده گرديد. سطح معني داري كمتر از 0.05 درنظر گرفته شده بود. يافته ها: ميانگين سني شركت كنندگان 35.40 بود. بين ارزيابي تهديد با سطح تحصيلات (0.001p=) و وضعيت درآمد (0.025p=) ارتباط معني داري مشاهده گرديد. 12.2 درصد افراد خودكارآمدي درك شده بالايي نسبت به رفتارهاي محافظت كننده سرطان پوست داشتند و همچنين در 45.4 درصد افراد كارآمدي پاسخ پائين بود. اكثريت كشاورزان(61.8 درصد) هزينه هاي پاسخ متوسطي نسبت به رفتارهاي محافظت كننده سرطان پوست داشتند. ارزيابي وضعيت كنار آمدن كشاورزان نشان داد 182 نفر (76.5) غير قابل قبول، 8 نفر (3.4) مرزي و 48 نفر (20.1) قابل قبول مي باشد.نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان دهنده پايين بودن وضعيت ارزيابي كنارآمدن كشاورزان نسبت به رفتارهاي محافظت كننده سرطان پوست مي باشد لذا طراحي و اجراي مداخلات مناسب جهت آگاه سازي كشاورزان در زمينه مورد نظر ضروري به نظر مي رسد.