فراواني مراجعه اهداكنندگان سازمان انتقال خون فارس با نتايج مثبت در آزمايش هاي غربالگري(هپاتيت B، C و HIV) پس از فراخوان و علل عدم مراجعه آن ها

The referral frequency of blood donors positive in HIV, HBV, and HCV screening tests after being called for and reasons for their non-return

سابقه و هدف اطلاع رساني به اهداكنندگان با نتايج آزمايش مثبت براي عفونت هاي منتقله از طريق تزريق خون، به منظور شروع درمان، كاهش عوارض و پيشگيري از انتقال عفونت به ساير افراد ضروري مي باشد. بنابراين بر آن شديم تا به بررسي فراواني مراجعه اهداكنندگان با نتايج مثبت بپردازيم. مواد و روش ها اين مطالعه مقطعي در مدت 2.5 سال بر روي 214 اهداكننده خون سازمان انتقال خون شيراز كه نتايج حداقل يكي از آزمايش هاي تاييدي، هپاتيت B ، C و HIV آن ها مثبت بود، انجام گرفت. با اهداكنندگان، در سه نوبت تماس تلفني، نامه و مجددا تماس تلفني گرفته شد. ميزان پاسخ اهداكنندگان برحسب وضعيت دموگرافيك و نتيجه آزمايش بررسي گرديد و علل عدم مراجعه آن ها پرسيده شد. يافته ها توسط آزمون هاي كاي دو و t و نرم افزار 22 SPSS تحليل شد. يافته ها در 214 اهداكننده، حداقل يكي از نتايج آزمايش هاي تاييدي مثبت بود و امكان دسترسي به 10 نفر از آن ها وجود نداشت(4.67%). در كل با 204 اهداكننده تماس گرفته شد. 117 نفر آن ها به هپاتيت B، 81 نفر به هپاتيت C و 6 نفر به HIV مبتلا بودند. در كل137 اهداكننده(67.15%) بعد از تماس و 86 نفر)42.15%) با اولين تماس مراجعه نمودند. شايع ترين علل عدم مراجعه نداشتن وقت 36 (53.8%)، مسافرت13(19.2%) و دوري راه 8 (11.5%) بود. نتيجه گيري در اين مطالعه فراواني پاسخ اهداكنندگان با نتايج مثبت، 67.15% بود كه اين امر نشان دهنده تاكيد بر ثبت صحيح مشخصات اهداكننده، آگاهي بخشي مناسب به اهداكنندگان قبل از اهدا در مورد اهداي خون سالم و بيماري هاي منتقله از راه خون بود.

Background and Objectives Informing and counseling donors with positive Transfusion Transmitted Infection (TTI) is essential for preventing them from donating blood in future, and starting treatment for reducing complications. So, we evaluated the referral of reactive donors. Materials and Methods This cross sectional study was conducted in Shiraz Blood Transfusion Center over a period of 2.5 years involving 214 reactive donors. The reactive donors were informed by three time telephone calls, one letter, and another telephone call in case of non-return. A trained counselor informed donors regarding abnormal tests and advised to refer to the respective disease clinics of the hospital for further management. The response rate of TTIs reactive donors after notification of their abnormal test results was surveyed according to the demographic status. Results Of the 214 TTIs marker-reactive donors, we did not access 10 (4.67%) persons. So, we contacted 204 ones (81 positive for hepatitis C, 117 for hepatitis B, and 6 for HIV). Among 204 reactive donors, 137(67.15%) were referred out of whom 86 ones (42.15%) were referred after the first call. The response rate was more in educated ones. The response rate was not related to age, gender, and type of reactive tests. Among non-responded reactive donors, the major reasons were, not having enough time, travelling, and long distance. Conclusions In this study, the response of reactive blood donors were 67.15%. For better response rate, having the precise donor registry and informing donors regarding the importance of blood safety and TTI are necessary.