تاثير تمرين ورزشي مقاومتي بر سطوح اپلين و شاخص هاي التهابي در مردان چاق كم‌تحرك

هدف از پژوهش حاضر، بررسي تاثير تمرين مقاومتي بر سطوح اپلين و شاخص‌هاي التهابي (اينترلوكين- و پروتئين واكنشي‌ C) در مردان چاق كم تحرك بود. در اين مطالعه نيمه‌تجربي، 20 مردان 48 تا 60 سال و با BMI≥ 30به‌عنوان نمونه آماري انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه كنترل (10 نفر) و تمرين مقاومتي (10 نفر) تقسيم شدند. برنامه تمريني شامل 12 هفته تمرين تمرينات مقاومتي، 3 جلسه در هفته، 3 دوره با 12 10تكرار در هر جلسه و با شدت 75 -50% يك تكرار بيشينه و زمان استراحت بين هر دور90-60 ثانيه بود. تمرينات شامل حركت پرس سينه، كشش زير بغل پارويي، سرشانه هالتر از پشت، پرس پا، جلو ران و پشت ران بود. نمونه‌هاي خوني قبل و 48 ساعت پس از 12 هفته تمرين مقاومتي، جهت اندازه‌گيري اپلين، اينترلوكين6 (IL-6)، پروتئين واكنشي‌ C(CRP) و شاخص مقاومت به انسولين، جمع‌آوري شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي تي زوجي و تي مستقل در سطح معناداري 0.05 p با استفاده از نرم افزار SPSS20 تحليل شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد12 هفته برنامه تمرين مقاومتي موجب كاهش معني‌دار IL-6(p=0.036)، CRP (p=0.011)، وزن(p=0.029)، نمايه توده بدن (p=0.021) و درصد چربي (p=0.005) گرديد. سطوح اپلين (p=0.06) و شاخص مقاومت به انسولين (p=0.089) در گروه تجربي كاهش يافت، كه از لحاظ آماري معنادار نبود. به‌طوركلي، 12 هفته تمرين مقاومتي علي رغم كاهش معنادار شاخص‌هاي التهابي، سبب كاهش معناداري در سطوح اپلين نشده است. به‌نظر مي‌رسد تغييرات مشاهده شده در شاخص‌هاي التهابي، به‌دليل كاهش تودهچربي بدن و ماهيت ضدالتهابي تمرين مقاومتي بوده است.