شناسايي عوامل توسعه‌دهنده فرهنگ كارامدي جمعي معلمان شهر تهران از ديدگاه خبرگان

معلمان، آينده‌سازان و مهم‌ترين نيروي محرك توسعه هر كشور هستند. هدف از اين مطالعه شناسايي عوامل موثر بر رشد و توسعه فرهنگ كارامدي جمعي معلمان در مدارس شهر تهران بود. اين مطالعه با رويكرد كيفي از نوع پديدارشناختي انجام شد. براي شناسايي عوامل توسعه‌دهنده كارامدي جمعي معلمان از سه نظريه‌پرداز بين‌المللي و بيست و يك كارشناس داخلي كه در حوزه تعليم و تربيت صاحب‌نظر بودند، مصاحبه نيمه‌ساختار يافته صورت گرفت كه بطور هدفمند انتخاب شده بودند. داده‌هاي لازم براساس اشباع نظري جمع‌آوري گرديد؛ چرا كه بعد از 24 مصاحبه به اشباع نظري رسيديم. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌افزار NVivo 10 استفاده گرديد. يافته‌هاي اين تحقيق حاكي از آن است كه 8 عامل بيشترين نقش را در رشد و توسعه فرهنگ كارامدي جمعي معلمان در مدارس ايفا مي‌نمايند. اين عوامل عبارتند از: «كيفيت زندگي معلمان» داراي بيشترين امتياز و در جايگاه اول، «توانمندسازي معلمان» در جايگاه دوم، «ويژگي‌هاي انگيزشي» در جايگاه سوم، «ساختار توانمندساز» در جايگاه چهارم، «ويژگي‌هاي شخصيتي» در جايگاه پنجم، «نظارت و راهنمايي» در جايگاه ششم، «برنامه‌ريزي هدفمند» در جايگاه هفتم و «سياستگذاري‌هاي آموزشي» در جايگاه هشتم قرار گرفتند. در نهايت بر اساس عوامل هشت‌گانه مدلي ارائه گرديد كه مي‌تواند منشور راهنماي برنامه‌ريزان و سياستگذاران آموزشي كشور قرار گيرد. از طرفي، فرهنگ كارامدي جمعي معلمان در مدارس زماني رشد و توسعه پيدا مي‌كند كه عوامل مطروحه و راهكارهاي ارائه شده مورد توجه قرار گيرند.