تأثير مباني هستي شناختي وحياني در طراحي مدينه فاضله صدرائي

پژوهش حاضر بر آن است كه با بررسي مباني هستي شناسي ملاصدرا كه مبتني بر گزاره‌هاي وحياني است، مدينه فاضله صدرايي را تبيين كند. در اين مدينه كه با تكيه بر تشكيك وجود و حركت جوهري معتقد است كه در نظام تكوين ماسوي الله به سوي تكامل در حركت است. انسان نيز با نظام تشريع به سوي تكامل گام برمي‌دارد سعادت و تكامل او در صورتي است كه در بستر مناسب كه همان مدينه فاضله است قرار گيرد. ملاصدرا با نظام احسن كه در عالم تكوين است معتقد است كه معنا ندارد نظام تشريع داراي نظام احسن نباشد. نظام احسن در تشريع همان بستر مدينه فاضله است. اين مدينه داراي سه ركن مردم، قانون، و حاكم است و حاكم نيز پيامبر است در مرحله بعدي امام معصوم است حاكم مدينه فاضله بنا بر مبناي ملاصدرا در عصر غيبت، كه ولايت سياسي و حكم راني الهي بر خلق قطع نمي‌گردد بر عهده عارف رباني و حكيم الهي است و فقيه واقعي و اصلي همان عارف رباني و حكيم است.