تأثير ابعاد توانمندسازي و نقش ميانجيگري خودكارآمدي بر تمايل به راه‌اندازي كسب‌وكار پايدار روستايي

امروزه توانمندسازي روستاييان يكي از اهداف توسعه‌اي در هر كشور قلمداد مي‌شود. در همين راستا، طرح صندوق اعتبارات خرد روستايي با هدف بهبود كيفيت زندگي زنان و مردان روستايي مطرح شده است. بر اين اساس، اين پژوهش با هدف كلي اثربخشي صندوق اعتبارات خرد روستايي در بهبود زندگي و توانمندسازي آنان در استان كرمان، شهرستان قلعه گنج كه بين سال‌هاي 1397 1394 تشكيل شده‌اند به‌عنوان يكي از طرح‌هاي تأمين مالي براي مبارزه با فقر روستاييان بررسي شده است. لذا پژوهش حاضر، با هدف ارزيابي ميزان اثر ابعاد توانمندسازي اعضاي صندوق اعتبارات خرد روستايي بر تمايل به راه‌اندازي كسب‌وكار بررسي شد. جامعه آماري شامل تمام روستاييان عضو صندوق اعتبارات خرد است. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران و روش نمونه‌گيري خوشه‌اي و تصادفي 577 نفر تخمين زده شد. ابزار تحقيق پرسشنامه‌ است كه روايي آن بر اساس نظر كارشناسان و متخصصان امر اصلاح و تأييد شد و پايايي آن نيز توسط ضريب آلفاي كرونباخ در بخش ابعاد توانمندسازي (0.85= α)، خودكارآمدي (0.92= α درصد) و در بخش راه‌اندازي كسب‌وكار (0.91= α درصد) به دست آمد كه قابليت بالاي ابزار را جهت جمع‌آوري اطلاعات نشان مي‌دهد. جهت انجام تجزيه‌وتحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS25 و LISREL8.8 استفاده شده است. يافته‌ها برازش عالي و مناسب مدل‌ ساختاري تحقيق را تأييد نمودند. همچنين ابعاد توانمندسازي داراي تأثير مثبت و مستقيمي و معني‌داري بر راه‌اندازي كسب‌وكاراست. علاوه بر اين ابعاد توانمندسازي از طريق متغير ميانجي خودكارآمدي نيز داراي تأثير مثبت و معني‌داري است.