روش چالمرز در بحث آگاهي: تفكيك در مسائل

چالمرز راه حل مسئله آگاهي را در تفكيك امور پديداري از امور روان‌شناختي مي‌داند. او معتقد است عمده‌ راه‌حل‌هايي كه براي تبيين آگاهي ارائه شده‌اند به هوشياري (كه در قلمرو امور روان‌شناختي جاي مي‌گيرد) مي‌پردازند، نه به خودِ آگاهي. چالمرز نخست با استناد به شهود (منظر اول‌شخص) آگاهي را درمي‌يابد، سپس با رد نگرش‌هاي فيزيكاليستي، از غيرفيزيكي بودن و تحويل‌ناپذيريِ آگاهي دفاع مي‌كند و سرانجام با تفكيك دو قلمروي پديداري و روان‌شناختي، تلاش مي‌كند تا حل مسئله آگاهي را به مسير درست خود (يعني قلمرو پديداري) هدايت كند. از سوي ديگر، چالمرز طبيعي‌گرا است و به همين دليل آگاهي را (برخلاف دوگانه‌گرايان سنتي) از طبيعت جدا و متعالي نمي‌كند، بلكه آن را به‌عنوان نيرويي بنيادين (و غيرفيزيكي) در كنار ديگر نيروهاي بنيادين فيزيكي مي‌نشاند و از اين طريق تلاش در تبيين آگاهي دارد. موضوع اين مقاله نفسِ تفكيك‌هاي چالمرز است؛ نه مسئله دشوار آگاهي. به باور چالمرز براي بررسي آگاهي بايد از ديدگاه اول شخص بدان نگريست، اما اشكال اين ديدگاه اين است كه از خطاپذيري اين منظر و دسترس‌پذيري بيشتر منظر سوم‌شخص غفلت مي‌كند