الگويي براي پيشرفت معرفت فلسفي در برنامه فلسفه براي كودكان

The Model for Epistemic Progress in Philosophy for Children

فلسفه براي كودكان، يكي از برنامه هاي آموزشي مهم است كه كودكان را در يك كاوشگري فلسفي، بعنوان ابزاري براي درك بهتر دنيا شراكت مي دهد. يكي از كليدهاي موفقيت اين برنامه آن است كه همزمان با پيشرفت ادراك و فهم مشاركت كنندگان از دنيا يا گفتگوي موثرتر، آنها قادر به ارائه ايده هاي بهتر نيز مي شوند. اگرچه يكي از ارزش هاي بنيادين فبك پيشرفت معرفتي است، اما در ادبيات مربوط به اين حوزه، به اين مفهوم مهم كمتر پرداخته شده است، و آنچه نيز موجود است صرفا اشاراتي مبهم مي باشد. درنتيجه دانش آموزان و معلمين، در يك فضاي كندوكاو محاوره اي و باز، در فضايي كه هيچ پاسخ از پيش تعيين شده و يا يك نقطه نظر نهايي و يا پاسخ «صحيح» بي چون و چرا كه ميبايست به سمت آن حركت كرد وجود ندارد، گم مي شوند. اين مقاله مي خواهد پرده از بنياد مفهوم پيشرفت معرفتي، در ادبيات مرتبط با فلسفه براي كودكان برداشته، و سپس آن را به سمت مفهوم شايستهتري رشد دهد. من معتقدم كه پيشرفت معرفتي در فبك بواسطه حركت از مسائل فلسفي به سوي راه حل هاي فلسفي، يا بعبارت ديگر از ادراك هاي نا متجانس و نامناسب به سمت ادراك هاي تغيير يافته صورت مي گيرد، به گونهاي كه در اين مسير مسائل اوليهاي كه كندوكاو را با آنها شروع كردهايم، كمتر خودنمايي كنند. چارچوب كندوكاو فلسفي به دانشآموزان كمك مي كند تا سمت و سوي حركت شان را از مسائل فلسفي به سوي راه حلهاي فلسفي حفظ كنند، و به آنها كمك مي كند تا فرسنگشمارهايي كه به آنها نشان مي دهد در كجاي اين مسير قرار دارند را شناسايي كنند. آنها متوجه مي شوند كه پيشرفت كرده اند، نه به اين خاطر كه پاسخ «صحيح» را ارائه نموده اند، بلكه بخاطر اينكه در مقايسه با ادراكات نا متجانس و نا متناسب ناشي از ساير راه حل ها، به ادراك بهتري از مسائل دست يافته اند. نظر من اين است كه چنين ادراكي از پيشرفت معرفتي، مي تواند مشخصه اصلي فبك باشد و بدين صورت مي تواند چارچوب مورد نياز براي هدف اساسي اين برنامه، كه همانا ايجاد پيشرفت معرفتي است، را فراهم آورد.

The philosophy for children program with a nearly half a century history has opened up well among practical approaches to education and expanded rapidly in several countries, including Iran. The aim of this educational approach, more than anything, is nurturing higher order thinking by philosophical methods. Although all theoretical literature in this field focuses on student epistemic and philosophical development in Community of Inquiry, but in practice, teachers often face a lot of difficulties, either pulling the dialogues from a philosophical path to a scientific or psychological path, o‎r even the philosophical dialogue blocks and epistemic progress will stop. Clinton Golding, a pioneer in the field of philosophy for children and a professor University of Melbourne Graduate School of Education, wrote a valuable article in an approach called "philosophical problem - philosophical resolution," in 2009 which became selected article. In this paper, Golding refers in first to the wrong attitudes and definitions, as well as the ambiguities conceptions about philosophical progress in the philosophy for children, and then he offers his approach which is the identification thinking milestones through philosophical inquiry that helps students to keep their bearings as they move from philosophical problems to philosophical resolutions. Golding According to the theoretical framework of Lipman, Sharp, and other experts in the field of philosophy for children, and using the fundamental theory which support this program, such as the Dewey and Buchler's theories, provides an eightstages Which present the stages of philosophical inquiry in a seemingly Linear and mechanistic sequence. In this way they can rich to reflective equilibrium through an effective and active dialogue.