مروري بر زمينه هاي نظري و رويكردهاي درماني اصلي اختلال پراشتهايي رواني؛ چرا رفتاردرماني ديالكتيكي موثرتر است؟

A review on main theoretical grounds and treatment approaches of bulimia nervosa; why dialectical behavior therapy is more effective?

اختلال پراشتهايي رواني يكي از شايع ترين اختلالات خوردوخوراك است كه در زنان شيوع بيشتري دارد و تاثيرات مخرب قابل توجهي بر سلامتي و كيفت زندگي اين قشر مي گذارد. از ابتداي توصيف اين اختلال در سال 1979، درمان هاي دارويي و روان شناختي متعددي جهت بهبود علائم آن شكل گرفته است. رفتاردرماني شناختي به عنوان درمان انتخابي اين اختلال در نظر گرفته مي شد؛ بااين حال نتايج مطالعات از نرخ بازگشت زياد تا 50% و همچنين درصد بالاي كناره گيري از درمان تا 28% را در اين درمان نشان داده اند. اخيرا به نقش بد تنظيمي هيجاني در اين اختلال توجه ويژه اي شده و بر اين اساس رفتاردرماني ديالكتيكي را براي اين اختلال تطبيق داده اند. اين پژوهش به بررسي رويكردهاي اصلي مطرح در تبيين و درمان اين اختلال پرداخته و با تبيين نقش بد تنظيمي هيجاني در شكل گيري اين اختلال به توضيح منطق اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيكي و سازوكارهاي اثربخشي آن پرداخته است.

Bulimia nervosa is one of the most common eating and feeding disorders which is more prevalent in women and has a significant destructive impact on their health and quality of life. since description of this disorder in 1979, various medical and psychological treatments have been developed to improve its symptoms. CBT has been considerd as treatment of choice for bulimia. However research findings reported high rates of relaps up to 50% as well as a high percentage of dropout up to 28% in CBT. Recently a large attention has been focused on the role of emotion dysregulation in development of bulimia and accordingly dialectical behaviour therapy has been adapted for it. This research investigates the main approaches in explaining and treating this disorder and by exploring the role of emotion dysregulation in development of BN, explains the reason and mechanisms involved in effectiveness of DBT for BN.