بررسي تحليلي نگرش هاي داخلي و خارجي به مسئله تغيير نظام خطي زبان فارسي: مورد هاي اوروفارسي، يوني پرس و پارسيك

مسئله ي تغيير نظام خطي زبان فارسي و نگارش آن با الفباي لاتين بنياد، ديرزماني است توجه برخي زبان شناسان و دستوردانان را به خود جلب كرده است. در كنار عوامل فرهنگي، اقتصادي، سياسي و همچنين آموزش زبان فارسي به غير فارسي زبانان؛ پيشرفت تكنولوژي و پديده هايي چون گفتگوي اينترنتي (chat) و نامه هاي اينترنتي (email) و پيامك(sms) اهميت بيشتري به اين موضوع داده است. دلايل گوناگوني از سوي گروه ها و اشخاص مختلف براي تغيير نظام خطي كنوني ارائه شده است و شيوه ها (يا الفباها)يي نيز پيشنهاد شده اند. آما آيا دلايل ارائه شده هميشه علمي و منطقي هستند؟ آيا نظام هاي خطي پيشنهادي در عمل كاربردي و قابل اجرا هستند؟ در اين مقاله، ، ضمن نقد و بررسي استدلالات سه گروه اوروفارسي، يوني پرس و پارسيك، شيوه هاي خطي پيشنهادي آنها و همچنين شيوه ي خودجوش فراگير مورد استفاده ي عموم را مورد بررسي قرار مي دهيم. بررسي ها نشان مي دهند كه استدلالات اين گروه ها احساسي و غير منطقي هستند و بر پايه ي اين پيش فرض بنا شده اند كه دشواري هاي خط فارسي باعث مشكلات فراوان در يادگيري زبان فارسي مي شود.  اما شيوه هاي خطي پيشنهادي اين گروه ها نيز كارآمد نيستند.