ارزيابي و تحليل ابعاد و مؤلفه‌هاي تاب‌آوري شهر كرمان

در چند دهه‌ي گذشته، جهان نسبت به خطر ها بطور فزاينده ا ي آسيب پذير شده است. شناخت و كاهش  آسيب پذيري شهرها؛ بويژه در ايران كه شهرها بافت نامتجانس و در عين حال كهنه ا ي دارند، از اهميّت فراواني برخوردار است. در سال هاي اخير نهادها و آژانس‌هاي فعال در زمينه‌ي كاهش سوانح، بيشتر فعاليّت هاي خود را بر دست‌يابي به جامعه‌ي تاب آور در برابر سوانح متمركز ساخته اند. هدف از اين مطالعه ارزيابي و سنجش ميزان تاب آوري شهر كرمان بدون در نظر گرفتن مخاطره مي باشد. به اين منظور از400 كارشناس مشرف بر وضع موجود شهر بااستفاده از نمونه گيري طبقه بندي تصادفي با لحاظ كردن مواردي چون تخصص و شغل، تعداد 40 كارشناس به عنوان نمونه انتخاب شده است. پايايي داده هاي مورد استفاده با بهره گيري از آلفاي كرونباخ به ميزان 0.942 محاسبه شده است. براي نيل به اين هدف از روش تحقيق توصيفي تحليلي مبتني بر تحليل پرسشنامه بهره گرفته شد و براي تجزيه و تحليل داده ها، از روش هاي آماري ميانه، ميانگين، آزمون KS و آزمون On sample Ttest و رگرسيون گام به گام استفاده شده است. نتايج حاصل از تحليل آماري نشان مي دهد تاب آوري شهر كرمان در همه ابعاد و مؤلفه‌ها از نظر كارشناسان پايين تر از سطح مطلوب مي باشد. بطوري‌كه مقدار محاسبه شده‌ي تاب آوري كلي جامعه 2.62 كمتر از حد مبنا (3) مي باشد. در نهايت بر اساس آزمون رگرسيون از ميان مؤلفه‌هاي تاب‌آوري شهر كرمان، شاخص نهادي مديريتي با ضريب بتا 0.282 بيشترين تاثير را بر شاخص‌هاي تاب آوري شهر كرمان داشته است. سپس به ترتيب شاخص زيرساختي كالبدي، محيطي، اجتماعي و اقتصادي با ضريب بتا 0.259، 0.230، 0.226و در انتها شاخص اقتصادي با ضريب بتا 0.216 بيشترين سهم را  در تاب‌آوري شهر كرمان داشته اند.