ارزيابي توان اكولوژيك كاربري شهري با مدل MCDM و GIS (مطالعۀ موردي: شهر سهند)

استفاده از سرزمين، بدون درنظرگرفتن تفاوت‌هاي اكولوژيك و پتانسيل‌هاي محيطي، باعث پيامدهاي ناگوار و تخريب محيط زيست مي‌شود كه در نهايت، منابع طبيعي را در معرض تهديد قرار داده و محيط را از توسعۀ پايدار دور مي‌كند. منطقۀ سهند با تنوع اكوسيستم‌هاي مناسب و مساعد براي زيست انساني و تنوع جاذبه‌هاي طبيعي و چشم‌اندازها و مناظر باارزش زيست‌محيطي، از مهم‌ترين نقاط جمعيت‌پذير استان آذربايجان شرقي است. از اين ‌رو، رشد شهرها و سكونت‌گاه‌هاي روستايي و در پي آن ساير زيرساخت‌ها و تأسيسات انساني مورد نياز، ناگزير از ارزيابي توان اكولوژيك كاربري مناسب و اختصاص پهنه‌هايي از منطقه براي اين نوع كاربري شده است. پژوهش پيشِ رو با هدف تعيين كاربري مناسب توسعۀ شهري در منطقۀ سهند استان آذربايجان شرقي تهيه شده است. توسعۀ زياد شهر سهند و فقدان مطالعات جامع علمي در خصوص ارزيابي توان اكولوژيك توسعه آن، موجب شد «ارزيابي توان اكولوژيك كاربري توسعۀ شهري سهند با مدل تصميم‌گيري چندمعياري MCDM و GIS» به ‌عنوان موضوع پژوهش انتخاب شود. نتايج حاكي از آن است كه از مجموعِ مساحتِ محدودۀ مطالعاتي سهند كه در 1721 واحد اكولوژيك شناسايي شده و داراي 45200 هكتار مساحت است، 3326 هكتار داراي توان درجۀ 1 و 4279 هكتار داراي توان درجۀ 2 براي توسعۀ شهري است در حال حاضر، پراكنش فضايي مراكز جمعيتي شهرستان بيشتر در كاربري درجۀ 2 (متوسط) قرار دارد كه از مهم‌ترين دلايل آن مي‌توان به شيب متوسط، بافت نسبتاً خوب خاك، شرايط زه‌كشي مناسب و شرايط اقليمي مساعد اشاره كرد.