ارزيابي قابليت پياده مداري با تاكيد بر رويكرد نوشهرگرايي در بلو ار سجاد مشهد

نوشهرگرايي در پاسخ به نتايج اجتماعي، زيست محيطي و پراكنش ناشي از توسعه هاي حومه اي در امريكا به وجود آمد و به يكي از رويكردهاي جدي در شهرسازي قرن بيستم تبديل گرديده و تمركز آن توجه به انسان در برنامه ريزي شهري است. يكي از اصول مهم در رويكرد نوشهرگرايي پياده مدار نمودن خيابان هاست. سنجش شاخص هاي پياده مداري محورها در شهر، در جذب افراد پياده براي استفاده از فضا ضروري است. به همين منظور در تحقيق حاضر قابليت پياده‏مداري با تاكيد بر اصول رويكرد نوشهرگرايي در بلوار سجاد واقع در منطقه 1 شهرداري مشهد به طول 1700 متر و عرض حدود 30 متر با نقش غالب خدماتي و تجاري مورد ارزيابي قرار گرفته است. براي اين منظور پس از طرح تعاريف،براي ارزيابي از ابزارهايي مانند پرسشنامه، مشاهده ميداني، شمارش افراد و بررسي اسناد (شامل نقشه هاي كاربري وضع موجود و طرح هاي فرادست) استفاده شده است. مجموعاً 100 پرسشنامه در سه مقطع با پرسش تصادفي از عابرين تكميل شده است. نتايج حاصل نشان مي دهد از مجموع 31 شاخص پياده مداري، 61 % مثبت و نسبتا مثبت ارزيابي شده در نتيجه پياده مداري در بلوار سجاد، نسبتاً مثبت ارزيابي مي شود.براي ارتقاء پياده مداري بلوار سجاد 6 راهبرد در الويت اول پيشنهاد گرديد.