ويژگي هاي كالبدشناسي و تصويرنگاري چنگال هاي فرعي گاوميش آبي و گاو

زمينه مطالعه: چنگال هاي فرعي باقي مانده انگشتان 2 و 5 نشخواركنندگان بوده و معمولا فاقد عملكرد مي باشند. بيشتر مطالعات مربوطه، در باره ي بيماري و شكل هاي غير طبيعي غلاف اين ساختارها مي باشد. هدف : از آنجا كه مطالعه ي جامعي در مورد ساختار حالت طبيعي چنگال هاي فرعي، به ويژه در گاوميش آبي كه از دامهاي مطرح منطقه مي باشد، در در دسترس نيست،لذا مطالعه حاضر درمورد آناتومي و تصوير نگاري گاوميش آبي و گاو انجام پذيرفت. روش كار: مطالعه روي مورفولوژي و مورفو متري و راديولوژي136 چنگال فرعي از 11 لاشه گاوميش آبي و 6 لاشه گاو انجام پذيرفت و نتايج حاصله در دو حيوان مقايسه گرديدند. نتايج: يافته هاي مورفولوژي نشان داد كه چنگال هاي فرعي بصورت ساختارهايي منشوري شكل با قاعده متصل به پوست، در سطوح كف دستي يا كف پايي مفصل قلمي بند انگشتي قرار گرفته بودند. اين ساختارها در اغلب موارد داراي دو قطعه استخواني پروگزيمال و ديستال بودند. بندهاي انگشت موجود در چنگال هاي فرعي جانبي اندام سينه اي گاوميش، سه قطعه اي بودند. قطعه پروگزيمال در گاوميش به شكل دمبل و در گاو به شكل نامنظم يا قطره اي و قطعه ديستال در گاو، مثلثي شكل و در گاوميش آبي هرمي و تقريبا شبيه بند سوم انگشتان اصلي بودند. نتايج مورفومتري نشان داد كه به طور كلي اندازه غلاف و استخوان هاي موجود در چنگال هاي فرعي گاوميش، بسيار بزرگتر از گاو بود. نتيجه گيري: گرچه چنگال هاي فرعي هردو حيوان ازجنبه مورفولوژيك شباهت هاي با هم دارند، ولي از نظر مورفو متريك ، تفاوت هاي چشم گيري را بين گاوميش و گاو نشان دادند. بزرگي اين ساختارها در گاوميش آبي احتمالا سازگاري مفيدي براي حركت در زمين هاي باتلاقي و نرم ايجاد مي كند. از لحاظ راديولوژي، بهترين نما براي مشاهده چنگال هاي فرعي و ساختارهاي درون آن، نماي مورب مي باشد.