مكان‌يابي عرصه‌هاي مناسب آب‎هاي زيرزميني نيازمند به تغذيه مصنوعي با مدل فازي (با تاكيد بر استان لرستان)

ايران سرزميني است خشك با نزولات جوي بسيار كم به طوري كه ميانگين بارش آن كمتر از يك سوم متوسط بارندگي در دنيا است. امروزه با افزايش جمعيت كشور و به‎تبع آن افزايش تقاضا براي مواد غذايي، بهره‎برداري از منابع آب، به‎ويژه منابع آب زيرزميني بسيار بيشتر از گذشته شده است، به طوري كه اين ميزان مصرف بيشتر از ميزان تغذيه منابع آب زيرزميني است. لذا بايد اين كمبود منابع آب زيرزميني جبران شود. هدف از اين پژوهش مكان يابي پهنه‎هاي مناسب تغذيه مصنوعي سفره هاي آب زيرزميني در استان لرستان است. در اين تحقيق ابتدا لايه هاي مورد نياز همچون شيب ، جنس خاك و ساختار زمين شناسي، كاربري اراضي ، ميزان بارندگي، پراكنش آبرفت هاي كواترنري و تصاوير ماهواره اي در منطقه موردنظر تهيه شد. سپس در نرم افزار GIS با انطباق لايه هاي اطلاعاتي و استفاده از منطق Fuzzy مكان‎هاي مناسب براي تغذيه مصنوعي آب‎هاي زيرزميني و محل هاي مناسب پخش سيلاب استخراج شد. براساس نتايج به‎دست آمده ، از كل مساحت استان (28294 كيلومترمربع) حدود 9258.36 كيلومترمربع (32.5%) مناسب براي طرح هاي تغذيه مصنوعي و حدود 5926.36 كيلومترمربع (حدود 21%) سطح استان مناسب براي اجراي پروژه هاي پخش سيلاب است. در نهايت از تلفيق دو نقشه حاصل، مكان‎هاي مناسب براي تغذيه مصنوعي و پخش سيلاب در اين استان حدود 7682.21 كيلومتر مربع ( 21.79%) برآورد شد. در نتيجه استفاده و به‎كارگيري مدل هاي سيستم اطلاعات جغرافيايي براي تجزيه و تحليل حجم بالاي داده هاي جغرافيايي و ارزيابي و اولويت بندي تصميم گيري ها در قضاوت كارشناسانه، ابزار كارامدي را براي مكان يابي محل هاي تغذيه مصنوعي و پخش سيلاب فراهم مي كند.