رنگ در ارسن شهري زنديه شيراز

با نگاهي گذرا به نظام سنتي شهرهاي ايران و سلسله مراتب خاص موجود در آنها، شايد بتوان ادعا كرد كه در فرهنگ آن‌ها، تجلي روح ساكنان و سازگار با طبيعت پيرامون خود قابل مشاهده است.  نحوه حضور رنگ‌ها در فضا و توجه به اينكه به كارگيري رنگ‌ها با چه هدفي دنبال مي‌شود، بسيار حائز اهميت است. امروزه با توجه به روند ساخت و سازهاي در حال انجام، شاهد كم‌رنگ‌شدن هويت رنگي شهرها هستيم و اين مسئله‌اي است كه نياز به بررسي دارد. هدف و تمركز پژوهش حاضر بر رنگ، تركيب‌هاي رنگي، ارتباط معنايي موجود ميان رنگ‌ها و نقش اين هماهنگي در پديدآوردن منظر شهري يكپارچه براي شهرهاي ايرانياسلامي است. ارسن شهري زنديه شيراز نمونه كوچكي از منظر شهري ايراني اسلامي است كه نقش و تاثير رنگ دراين مجموعه بررسي شده است. روش تحقيق اين نوشتار، توصيفيتحليلي است. براي تدوين چارچوب نظري پژوهش، از مطالعات كتابخانه‌اي و براي تحليل رنگ‌هاي به كارفته در اين مجموعه از برداشت‌هاي ميداني و روش لانكلو استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي دهد كه در آفرينش فضاي شهري بي نظيري همچون مجموعه زنديه شيراز، به رنگ به عنوان عنصري مهم، نگاهي ويژه شده است. در هنر و معماري اين مجموعه از رنگ‌هاي سازگار با اقليم و هويت بومي، استفاده شده است. همچنين استفاده زياد از رنگ براي افزايش غناي حسي و چشمي اين مكان ديده مي‌شود. بررسي و تحليل فضاهاي شهري برجاي مانده از شهر سنتي ديروز و قواعد و قوانين حاكم بر آن مي‌تواند مرجع و پاسخگو باشد.