اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر راهبرد كنترل فكر و كيفيت زندگي درافراد PTSD ناشي ازجنگ

اهداف: كيفيت زندگي، هدف آرماني مراقبت هاي بهداشتي است و يك درمان زماني مفيد است كه كيفيت زندگي را افزايش دهد. هدف اين پژوهش، بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر راهبردهاي كنترل فكر و كيفيت زندگي در افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) ناشي از جنگ بود. مواد و روش ها: در اين پژوهش آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل در سال 96-1395، تعداد 28 نفر از جانبازان مبتلا به PTSD بنياد شهيد و امور ايثارگران شهرستان ساري، به روش نمونه گيري دردسترس انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 14 نفر) تقسيم شدند. ابزار پژوهش، پرسش نامه كيفيت زندگي (SF-36) و پرسش نامه كنترل فكر (TCQ) بود. گروه آزمايش 8 جلسه 120دقيقه اي، هر هفته يك بار درمان ACT را دريافت كردند. گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكرد. پس از اتمام جلسات، پس آزمون اجرا شد و پيگيري پس از سه ماه صورت گرفت. داده ها با نرم افزار SPSS 20 و توسط آزمون هاي تحليل كوواريانس چندمتغيري و آزمون تعقيبي توكي تحليل شدند. يافته ها: ميانگين نمرات كيفيت زندگي (11/281=F؛ 0/003=p) و راهبردهاي كنترل فكر (38/016=F؛ 0/0001=p) در پيش آزمون و پس آزمون دو گروه تفاوت معني داري داشتند. نمرات پيگيري كيفيت زندگي (5/541=F؛ 0/027=p) و راهبردهاي كنترل فكر نيز (39/796=F؛ 0/0001=p) نسبت به پيش آزمون افزايش معني داري را نشان دادند. نتيجه گيري: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افزايش كيفيت زندگي و كاهش راهبرد كنترل فكر در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه ناشي از جنگ تاثير دارد.