مقايسه تطبيقي كارايي رژيم مالي قراردادهاي بيع‌متقابل و قراردادهاي نوين نفتي ايران

مقايسه ي كارايي ِنظام ماليِ قرارداد بيع متقابل و قرارداد نوين نفتي در مورد يك ميدان نفتي به عنوان نمونه ي موردي با استفاده از مدل‌سازي مالي، هدف اصلي اين پژوهش مي باشد. به منظور انجام اين مقايسه، شاخص هاي نرخ بازگشت سرمايه، دوره ي بازگشت سرمايه، شاخص سودآوري و ارزش فعلي خالص براي پيمانكار و براي كشور ميزبان، شاخص سهم دولت به كار گرفته شده است. علاوه بر اين، آناليز حساسيت بر روي قيمت نفت، با در نظر گرفتن سه سناريو انجام شده است. هم چنين، مقايسه ي قرارداد نوين نفتي در حالت همراه با عمليات افزايش/بهبود ضريب بازيافت مدل سازيِ مالي شده است و با حالت بدون انجام اين عمليات از منظر شاخص هاي مالي مذكور مورد مقايسه قرار گرفته اند. نتايج مطالعه نشان مي دهند رژيم ماليِ قرارداد نوين نفتي نسبت به بيع متقابل براي پيمانكار مطلوب تر است و براي كارفرما نيز با وجود اين كه سهم دولت ميزبان در قرارداد نوين نفتي نسبت به بيع متقابل كم تر شده است، در عين حال اين سهم، كماكان درصد قابل ملاحظه اي را تشكيل مي دهد. در مورد مقايسه ي مدل ماليِ قرارداد نوين نفتي در حالت همراه با عمليات افزايش/ بهبود ضريب بازيافت و بدون آن مي توان گفت اين امر براي دولت در ايران نسبت به پيمانكار منفعت اقتصادي بيشتري دارد به همين دليل پيمانكار انگيزه ي كافي براي انجام اين عمليات را ندارد و بايستي با انگيزه هاي بيشتري او را به سمت انجام اين عمليات سوق داد.