شناسايي، ارزيابي و مديريت ريسك‌ها در قراردادهاي طرح و ساخت نفت و گاز و تاثير آن در پيشگيري طرح از ادعا و اختلاف

براساس پژوهش هاي قبلي صورت گرفته، اصلي ترين منشا بروز ادعاها و اختلافات در قراردادهاي طرح و ساخت صنعت بالادستي نفت و گاز، عدم شناسايي و مديريت ريسك هاي پروژه مي باشد. بنابراين انتظار مي رود كه با مديريت ريسك هاي شناسايي شده از طريق ظرفيت هاي قراردادي، به ميزان قابل ملاحظه اي از طرح ادعا و اختلاف در اين صنعت پيشگيري شود. در اين پژوهش، ابتدا تعداد 54 عدد از ريسك هاي مهم اين صنعت شناسايي شده اند، سپس درصد تخصيص بهينه آنها شناسايي شده است و در ادامه با نشريه 5490 سازمان برنامه و نظارت راهبردي[1] مقايسه شده است. براساس يافته هاي اين پژوهش، تعداد 26 عدد از ريسك هاي مهم شناسايي شده از نظر درصد تخصيص بهينه و نشريه 5490 سازمان برنامه و نظارت راهبردي، با يكديگر كاملا متفاوت مي باشند. اين تفاوت ممكن است جنبه هاي مختلفي داشته باشد (سكوت، مشروط، اسناد تكميلي و شرايط خصوصي و يا تخصيص متفاوت با تخصيص بهينه). واضح است كه آن دسته از ريسك هايي كه در اين پژوهش شناسايي شده و تخصيص بهينه آنها مشخص شده است، اما در نشريه 5490  لحاظ نشده اند و يا به غلط تخصيص داده شده اند، احتمالا مديريت نمي شوند و منشا بروز ادعا و اختلاف مي باشند. 3.در ۱۹ آبان ۱۳۹۳، با دستور رئيس جمهور و تصويب شوراي عالي اداري، با ادغام دو معاونت برنامه‌ريزي و نظارت راهبردي و توسعه مديريت و سرمايه انساني رئيس جمهور، سازمان مديريت و برنامه‌ريزي كشور، با مصوبه شوراي عالي اداري احياء گرديد. همچنين در ۴ مرداد ۱۳۹۵، سازمان مديريت و برنامه‌ريزي كشور مجدداً به دو سازمان برنامه و بودجه و سازمان امور استخدامي تجزيه گرديد.