ارتباط بين استحكام رواني و بهزيستي روان‌شناختي در دانشجويان: نقش واسطه‌اي فعاليت بدني

هدف: هدف از انجام اين پژوهش بررسي ارتباط بين استحكام رواني و بهزيستي روان شناختي با نقش واسطه اي فعاليت بدني در بين دانشجويان بود. روش: روش اجراي اين پژوهش از نوع توصيفي همبستگي بود. جامعۀ آماري اين پژوهش شامل كليۀ دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز بود. از بين آنان 201 نفر به صورت نمونه گيري در دسترس (ميانگين سني3.37 ±23.05) انتخاب شدند. شركت كنندگان پرسش نامه هاي بين المللي فعاليت بدني كرايك (2003)، استحكام رواني كلاف (2002)، بهزيستي روان شناختي ريف (1989) را تكميل نمودند. براي تحليل داده ها از روش هاي ضريب همبستگي، شاخص برازندگي و بوت استرپ استقاده شد.. يافته ها: نتايج اين پژوهش نشان داد كه متغير فعاليت بدني در رابطه ي بين استحكام رواني و بهزيستي روانشناختي به عنوان متغير ميانجي ايفاي نقش مي كند. نتايج ضرايب همبستگي نشان داد بين اكثر خرده مقياس هاي استحكام رواني و بهزيستي روان شناختي (به جز پذيرش خود با كنترل هيجان و اعتماد بين فردي، روابط مثبت با ديگران با اعتماد بين فردي، تسلط بر محيط با اعتماد بين فردي) ارتباط معناداري وجود داشت. قوي ترين ارتباط ها بين اعتماد به توانايي هاي خود با پذيرش خود، كنترل زندگي با خودمختاري، تعهد با خودمختاري و با تسلط بر محيط وجود داشت. نتيجه گيري: تشويق دانشجويان به انجام فعاليت هاي بدني و ورزشي در سنين جواني و بلوغ مي تواند به افزايش سلامت رواني و بهزيستي روان شناختي در آنها كمك كند.