تحليل موانع و قابليتهاي تنوع بخشي فعاليتها در اقتصاد روستايي مورد: بخش رحمت آباد و بلوكات شهرستان رودبار

كشاورزي مهم­ترين فعاليت در نواحي روستايي است كه به صورت سنتي و معيشتي در سكونتگاه هاي روستايي ايران صورت مي گيرد. چنين ساختار اقتصادي و شغلي در نواحي روستايي مسائل خاصي را به دنبال داشته است. مشكلات موجود در مناطق شهري را تنها مي توان با ايجاد فرصت هاي شغلي در مناطق روستايي حل كرد. ايجاد مشاغل متنوع با تنوع بخشي به فعاليت ها در نواحي روستايي، مي تواند بسياري از مشكلات اين نواحي را مرتفع سازد. از اين رو تحقيق حاضر با هدف تحليل موانع و قابليت هاي تنوع بخشي فعاليت هاي اقتصادي در نواحي روستايي بخش رحمت آباد و بلوكات شهرستان رودبار تدوين شده است. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر روش انجام، توصيفي ـ تحليلي است. در اين تحقيق جامعه آماري،14 روستا در غالب تيپ‌هاي مختلف(كوهستاني، كوهپايه‌اي و دشتي) واقع در بخش مورد مطالعه است. در اين مطالعه موانع و قابليت هاي تنوع بخشي فعاليت هاي اقتصادي به ترتيب با 4 بعد و 44 شاخص، 3 بعد و 30 شاخص و با بهره‌گيري از آزمون آماري تحليل مسير مورد تحليل قرار گرفت. جهت تحليل داده‌ها از نرم افزار Excel و Spss استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد ساختار فعاليت هاي اقتصادي در روستاهاي بخش رحمت آباد و بلوكات، از وضعيت نامطلوبي برخوردار است. همچنين مشخص شد بعد زيرساختي و نهادي با مجموع اثرگذاري 920 /0 بيشترين تأثير را بر روي ساير ابعاد(بعد محيطي، اجتماعي و اقتصادي) داشته و مهم­ترين مانع در تنوع بخشي به فعاليت هاي اقتصادي در روستاهاي اين بخش است. بعد محيط طبيعي نيز با ضريب 378/ 0 بيشترين تأثير را بر روي ساير ابعاد( محيط اقتصادي و محيط اجتماعي-فرهنگي) داشته و قابليت روستاهاي بخش رحمت آباد و بلوكات در تنوع بخشي به فعاليت هاي اقتصادي محسوب مي شود.