تحليل ماهيت و هدف زندگي دنيوي از ديدگاه علامه‌طباطبايي با محوريت رساله‌هاي انسان در دنيا و ولايت

موضوع اين مقاله، معناي زندگي و مسئله‌اش تعريف ماهيت و هدف زندگي دنيوي از ديد علامه‌طباطبايي است. دادن پاسخي نو براساس نظريۀ اعتباريات و نظريۀ ولايت در قرآن و عرفان اسلامي، ضرورت پرداختن به اين مسئله را آشكار مي‌كند. روش كارْ بيان مسئله، سپس تبيين جواب ديگران و علامه و در انتها، مقايسۀ جواب‌هاست. ازنظر ايشان دنيا معلول عوالم قبل از خود است و هنگام معاد به همان علت خود برمي‌گردد. زندگي دنيوي تركيبي از وجود حقيقي، باطني و تكويني يا سخت‌افزار با وجود اعتباري، ظاهري و تشريعي يا نرم‌افزار است؛ درنتيجه، هدف از هبوط انسان و زندگي دنيوي، ظهور آن باطن در اين ظاهر است تا با تجربه كردن پايين‌ترين مرتبۀ هستي و جمع آن با مراتب قبلي و بالاتر، به مقام ولايت (جامعيت اول و آخر يا باطن و ظاهر) برسد و خليفۀ خدا در زمين شود. در پاسخ به مهم‌ترين اشكال مخالفانِ نظريه‌هاي فراطبيعت‌گرا، يعني بي‌معنا شدن ذات زندگي دنيوي و ابزاري شدن آن در مقابل امري بالاتر و برتر، از آموزه مهم اما مغفول يك‌پارچگي دنيا و آخرت و يك‌پارچگي مراتب قبل از دنيا، در دنيا و بعد از دنيا در انسان استفاده كرده ايم. نوآوري اين تحقيق، استفاده از نظريۀ اعتبارات و نظريۀ ولايت براي جواب دادن به سوال از معناي زندگي و نقد جواب‌هاي ديگران است.