تحليل وضعيت شكل‌گيري شهر نوآور در شهر مشهد با تأكيد بر افق 1404

هدف اين پژوهش، بررسي وضع موجود نوآوري در سازمان‌هاي واسطه شهر مشهد و پيش‌بيني سمت و سوي نوآوري در افق 1404 است كه در اين راستا بر‌اساس نمونه‌گيري ساده تصادفي، 100 نفر با استفاده از فرمول مورگان انتخاب و پرسشنامه‌‌ها با سه عامل كليدي و 44 عامل مؤثر در 4 سازمان شهري شركت شهرك‌‌هاي صنعتي، دانشگاه فردوسي، سازمان راه و شهرسازي و شهرداري مشهد پر شد؛ سپس 9 نفر از متخصصان اين سازمان‌‌ها با استفاده از نمونه‌‌گيري گلوله‌برفي انتخاب شده و مصاحبه نيمه‌‌ساختاريافته‌‌اي به‌منظورِ تحليل نتايج پرسشنامه‌‌ با آن‌‌ها انجام پذيرفت. اين پژوهش ازنظرِ هدف، از نوع تحقيقات كاربردي و ازنظرِ ماهيت و روش، از نوع تحقيقات توصيفي تحليلي است. به‌دليل نرمال‌نبودن و طيفي‌بودن داده‌‌ها همچنين تفاوت معني‌‌دار گويه‌‌ها و رتبه‌بندي مطلوب‌ترين عوامل مؤثر در وضع موجود نوآوري و عدم‌قطعيت و ابهام بالاي آن‌‌ها در افق 1404 از آزمون فريدمن استفاده شد و اين رتبه‌‌بندي در اختيار متخصصان شهري قرار گرفت. بر‌اساس تحليل مصاحبه‌‌هاي متخصصان شهري، مديران شهري تمايل چنداني به نوآوري در پروژه‌هاي شهري ندارند. حتي اگر در مراحل اوليه پژوهش در طرح‌ها نوآوري در‌نظر گرفته شود، در مرحله اجرا با مشكلات فراواني روبه‌رو مي‌شوند. همچنين نبود تعامل افقي (بين سازماني) و عمودي (سازمان و مردم) در سازمان‌ها و وجود قوانين دست‌و‌پاگير و موازي‌كاري‌هاي فراوان، باعث‌شده عوامل مؤثر نوآوري شهري با عدم‌قطعيت بالايي همراه بوده و رسيدن به شهر نوآور در افق 1404 تقريباً بعيد باشد؛ در‌نتيجه دستيابي به شهر نوآور به تغييرات بنيادي در عوامل كليدي و مؤثر نياز است كه اين امر اهتمام همه‌جانبه‌اي از‌طريق مديران، هم در بُعد محلي و هم در بُعد ملي را مي‌طلبد. در‌نهايت نيز پيشنهادهايي درجهتِ دستيابي به شهر نوآور توسط متخصصان شهري ارائه شده است.