بررسي و تحليل فضاي عمومي شهري با استفاده از مدل استنتاج منطق فازي (مورد شناسي: ناحيه 1 و 2 شهر زابل)

زندگي شهري يكي از نشانه‌هاي بارز نفوذ مدرنيته به زندگي جوامع بشري است و تعلق‌داشتن به جمع و حضور در فضاهاي اجتماعي يكي از نيازهاي زندگي انسان امروز است. در جوامع گوناگون، استفاده از فضاهاي عمومي شهر براي افراد جامعه برحسبِ متغيّرهايي چون سن، جنس، گروه‌هاي اجتماعي، اقليت‌هاي قومي و نژادي و ... متفاوت است و اين عوامل بر ميزان و نحوه حضور در فضاهاي عمومي شهر تأثير مي‌گذارند. به‌طوركلي، هدف از بررسي و مطالعه فضاهاي عمومي شهر زابل، بررسي و تحليل وضعيت فضاهاي عمومي در سطح شهر و پراكنش و نحوه استقرار فضاهاي عمومي ‌‌است. در پژوهش حاضر تلاش بر اين است كه مساحت و سرانه كاربري‌هاي عمومي و سطح توسعه‌يافتگي آن‌ها بر‌اساس شاخص‌هاي انتخاب‌شده، بررسي شوند. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي تحليلي است. جامعه آماري پژوهش قسمت‌هايي از شهر زابل شامل ناحيه 1 و 2 ‌‌مي‌باشد كه تقسيم‌بندي آن بر‌اساس طرح جامع شهر است. بررسي فضاهاي عمومي شهر به‌وسيله شاخص‌هاي اصلي و زير‌شاخص ‌‌آن‌ها صورت‌گرفته و پياده‌سازي و تحليل يافته‌هاي پژوهش با استفاده از روش استنتاج منطق فازي انجام شد. نتايج در قالب خروجي ‌‌مدل‌ها، براي تبيين وضعيت موجود ‌‌كاربري‌هاي فضاهاي عمومي ناحيه‌هاي يك و دو شهر زابل و انطباق با‌ وضعيت مطلوب و بهينه ارائه شد. نتايج تحقيق نشان داد كه هيچ‌گونه ارتباط معني‌داري بين ابعاد انساني و كالبدي فضاي عمومي در ناحيه‌هاي مورد بررسي وجود ندارد. همچنين شاخص كلي فضاي عمومي نيز فقط با بُعد انساني توسعه داراي رابطه معني‌داري است (RPS,HPS=0/821) و با بُعد كالبدي آن‌ هم‌خواني و ارتباط معني‌داري ندارد (RPS,SPS=0/314).