بررسي تأثير حد نوسان و توقف نماد معاملاتي بر فعاليت معاملاتي، نقدشوندگي و نوسان‌پذيري در بورس اوراق بهادار تهران

هدف: هدف از اين تحقيق، بررسي اثربخشي نسبي توقف نماد و حد نوسان قيمت در بورس اوراق بهادار تهران است. در اين تحقيق با بررسي فعاليت معاملاتي، نقدشوندگي، نوسان‎پذيري و بازده غيرعادي، به اين دو سؤال پاسخ داده ‌شده است كه آيا سازوكار توقف نماد معاملات و حد نوسان قيمت در بورس اوراق بهادار تهران تأثيري بر متغيرهاي بازار دارد؟ كارايي سازوكار توقف نماد در قياس با حد نوسان، بيشتر است يا كمتر؟ روش: در اين پژوهش براي آزمون اثربخشي نسبي توقف نماد و حد نوسان قيمت، به بررسي تغييرات در ميانگين از دوره پيش از رويداد به دوره پس از رويداد پرداخته شده است. 400 وقفه معاملاتي و 893 حد نوسان قيمت مربوط به 80 شركت منتخب به‎روش نمونه‌گيري حذفي، طي دوره زماني 1392 تا 1396 بررسي شدند. آزمون فرضيه‌ها نيز با استفاده از نرم‌افزار SPSS و روش مقايسه ميانگين و آزمون ويلكاكسون صورت پذيرفته است. يافته‌ها: آزمون فرضيه‌ها نشان داد كه فعاليت معاملاتي پس از توقف نماد كاهش و پس از حد نوسان افزايش مي‌يابد. نقدشوندگي بعد از توقف نماد افزايش مي‌يابد؛ اما پس از حد نوسان قيمت رو به كاهش مي‌گذارد. همچنين نتايج نشان مي‌دهد كه نوسان‎پذيري پس از توقف نماد كاهش مي‌يابد و پس از حد نوسان تفاوت معناداري با قبل از آن ندارد. طبق نتايج اين تحقيق، بازده غيرعادي پس از توقف افزايش و پس از حد نوسان كاهش‌ مي‎يابد. نتيجه‌گيري: با توجه به معيارهاي نوسان‎پذيري و نقدشوندگي، توقف نماد كاراتر است؛ اما بر مبناي معيارهاي فعاليت معاملاتي و بازده غيرعادي، حد نوسان كاراتر است، بنابراين، براي مقايسه عملكرد نسبي توقف نماد معاملاتي و حد نوسان در بورس اوراق بهادار تهران، نمي‌توان نظر قطعي داد.