عملكرد و كارآيي مصرف نيتروژن كلزا (Brassica napus L.) تحت تاثير نيتروژن و رژيم‌هاي آبياري

اين تحقيق طي دو سال 1392 و1394 با هدف بررسي اثر سطوح نيتروژن بر عملكرد كمي و كارايي مصرف نيتروژن كلزا در رژيم هاي مختلف آبياري در قزوين به اجرا درآمد. آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. عامل آبياري در سه سطح، آبياري نرمال، قطع آبياري در مرحله ساقه رفتن و قطع آبباري در مرحله گلدهي و مقدار نيتروژن در پنج سطح شامل صفر ، 40، 80، 120 و 160 كيلوگرم نيتروژن خالص در هكتار در بلوك هاي آزمايشي قرار گرفتند. نتايج تجزيه مركب نشان داد كه اثر سطوح آبياري، نيتروژن و اثر متقابل آنها بر عملكرد دانه معني دار بودند. نتايج مقايسه ميانگين هاي تركيبات تيماري سطوح آبياري و نيتروژن بيانگر اين بود كه بيشترين عملكرد دانه در رژيم آبياري نرمال و كمترين عملكرد دانه مربوط به قطع آبياري در مرحله گل دهي بود. تيمارهاي 120 و 160 كيلوگرم در هكتار نيتروژن خالص در شرايط آبياري نرمال به ترتيب با ميانگين هاي 3780 و 4054 كيلوگرم در هكتار بيشترين عملكرد دانه را داشتند. نتايج نشان داد كه در رژيم آبياري نرمال با افزايش مقدار مصرف نيتروژن تا 160 كيلوگرم در هكتار ، عملكرد دانه افزايش معني داري داشت. اگرچه در اين شرايط افزايش معني دار در عملكرد دانه تا سطح 120 كيلوگرم در هكتار نيتروژن قابل مشاهده بود و از نظر آماري اختلاف بين تيمارهاي 120 و 160 كيلوگرم در هكتار نيتروژن، معني دار نبود. در شرايط قطع آبياري در مراحل گل دهي و ساقه دهي، افزايش مصرف نيتروژن تا 120 كيلوگرم در هكتار باعث افزايش عملكرد دانه گرديد و بعد از آن مقداري كاهش يافت. به طور كلي، در صورت عدم وجود آب در مراحل گل دهي و ساقه دهي، مصرف 120 كيلوگرم در هكتار نيتروژن و در شرايط وجود آب  كافي، مصرف 160 كيلوگرم در هكتار نيتروژن قابل توصيه مي باشد.