بررسي عوامل موثر بر آلودگي هوا با تاكيد بر انرژي هسته‌ اي

به وجود و پخش يك يا چند آلوده كننده اعم از جامد، مايع، گاز، تشعشع پرتوزا در هواي آزاد به مقدار و مدتي كه كيفيت آن را براي انسان و محيط‌زيست زيان آور نمايد، آلودگي هوا گفته مي‌شود. از مهم‌ترين آلوده كننده‌هاي هوا، دي‌اكسيدكربن مي‌باشد. كه منجر به تغيير آب و هوا و گرمايش كره زمين شده است . از اين رو به آلودگي فرامرزي معروف است. اين گاز در ميان انواع ديگر گازها، سهم بالايي را در ايجاد آلودگي هوا دارد. جريان صنعتي شدن، منجر به بهره برداري فشرده از سوخت‌هاي فسيلي جهت توليد، حمل و نقل و در نهايت موجب آزاد شدن حجم قابل توجهي از گاز دي‌اكسيدكربن به اتمسفر شده است. در اين راستا هدف اصلي اين مقاله بررسي ميزان تاثيرگذاري عوامل موثر بر انتشار گاز دي اكسيدكربن(Co2) به عنوان شاخص نشان‌دهنده آلودگي هوا با تاكيد بر انرژي هسته‌اي در گروه كشورهاي منتخب در دوره زماني 2015- 2004 مي‌باشد. نتايج حاصل از برآورد مدل به روش اثرات ثابت در گروه كشورهاي منتخب در دوره زماني 2015- 2004 نشان داد كه توليد ناخالص داخلي واقعي و آزادسازي اقتصادي تاثير مثبت و معنادار و كيفيت حكمراني و مصرف انرژي هسته‌اي تاثير منفي و معناداري برانتشار گاز دي‌اكسيدكربن(Co2)  به عنوان شاخص نشان‌دهنده آلودگي هوا درگروه كشورهاي منتخب دارند.